Ես գիտեի, որ առաջին սերը մոռացվում է, բայց սխալվում էի` հիշվում է, թեկուզ անցնեն տարիներ: Ես հիշում եմ նրա դեմքը, նրա աչքերի արտահայտությունը, ինչպես էր ժպտում, երբ գալիս էր մեր տուն: Մինչև հիմա հիշում եմ քեզ, չես փոխվել, նույնն ես մնացել:

Ուղղակի չեմ գրում, այլ գրում եմ այն, ինչ սիրտս է թելադրում: Գիտակցում եմ, որ այդպես հնարավոր չէ, պետք է մտքիցս հանեմ, բայց ոչինչ չի ստացվում, ոչ թե այդպես եմ ուզում, այլ չեմ կարողանում: Երբ նկարներդ տեսնում եմ, զգացմուքներս իրար են խառնվում: Նկարդ պահում եմ ինձ մոտ ու հիշում մեր թեև կարճ, բայց լավագույն օրերը: