Տարոն Գլակ – «Երկիր իմ»
Երկի՛ր իմ, ավա~ղ, մնացիր մենակ`
Անմարդ մնացիր այս ամբոխի մեջ,
Խոսքով սիրեցին, հոգով ուրացան`
Դու որբ մնացիր այս բազմության մեջ:
Երկի՛ր իմ, քեզնից ոչինչ չմնաց,
Բայց դեռ սնում ես բազմությանը մեղկ,
Նրանք անկուշտ են` հացդ ուրացան,
Օտար մնացիր որդիներիդ մեջ:
Երկի՛ր իմ, վշտի անա՛փ բնօրրան,
Քեզ խինդ չբերեց բազմությունն այս հեգ,
Ատելությունը ցանեց ու անցավ,
Ատելությունը անցավ հացի տեղ:
Երկի՛ր իմ, սիրո կարո՛տ ուրվական,
Դու դեռ շրջում ես հոգիների մեջ,
Մեռել ես սիրո կարոտից հիմա,
ԲԱՅՑ ՊԻՏԻ ՍԻՐՈՒՑ ՎԵՐՍՏԻՆ ԾՆՎԵՍ:
