Ու դրանցից հաղթանակի բույր կփչի… Խաղաղության գույն կունենան ծաղիկներս բերած, ու աչքերիդ պես կփայլփլեն դրանք…
Հրանոթի կողքին նստած, քո պատկերը հողին նկարելով, լուռ մխում եմ ես կարոտից…
Պատերազմի բովում, երբ հրամանատարի գոռոցն անգամ անլսելի է, ես պարզ լսում եմ շշուկը քո… Աղոթքդ պինդ գրկում է մեջքից, ու ես հպարտությունից վառվում եմ. ես ՊԱՇՏպանՈՒՄ եմ քեզ…
Սահմանին կանգնած, թշնամուն ընդդեմ, մի ձեռքում՝ զենք, մյուսում՝ հավատ, ես չեմ հոգնում քո սիրո համար պայքարելուց, ես չեմ հոգնում քո մասին հոգ տանելուց, ու քեզ հետս կարոտի ճամփեքով քարշ տալուց…
Դու իմն ես…. Իմն ես անգամ, երբ այսքան հեռու եմ քեզնից… Իմն ես բոլոր հաղթանակների ու պարտությունների ժամանակ…
Գալու եմ… Մոտդ եմ գալու… Հաղթած, թե մեռած, քեզ մոտ եմ գալու… Գլխարկս դնեմ գլխիդ, համբուրեմ ճակատդ ու սպասումից հոգնած կոպերդ… Դողացող ձեռքերովդ գրկես դեմքս ու չհավատաս, որ հաղթել եմ մահին…
Ու մինչև ուշքի կգաս, սուրճը կթափվի գազօջախին, ու գրասեղանի վրայի նամակների կույտին փոխարինելու կգան իմ ու քո հաղթանակի մեդալները…
