Սյուզի Գասպարյան – «Պատերազմի շնչով»

Ժամանակ կանցնի ու մենք կվերադառնանք մեր բնականոն կյանքին,
Բայց ո՞նց ենք ապրելու այսքան չապրած կյանքերի գնով,
Կգա մի օր ու պատերազմը կավարտվի Քանդված Եկեղեցին նորից կսարքեն,
Քանդված տները կվերանորոգեն,
Բայց ժամանակը անզոր է ետ բերել,
Այն կյանքերը` որ պետք է ապրեին Նրանք ովքեր երազանքներ ունեին Ժամանակը անզոր է բուժել այդ անասելի ցավը,
Ու՞մ են պետք տված հետմահու պարգևները Ախր մայրը որդուն էր ուզում,
Նրան փաթաթվել գրկել էր ուզում,
Տղեք ինչի՞ մեզ սենց մեծ պարտքի տակ թողեցիք ո՞նց ենք ապրելու ձեր չապրած տարիների գնով,
Դուք պիտի գաիք որովհետև անարդար էր,
Այդ անիծյալ փամփուշտները Մի վայրկյանում փշրեցին ձեր երազանքները,
Աստված կույր չէ ու ամեն ինչ տեսնում է,
Ու չի ուշանա Աստծո դատաստանը։