Ճանաչիր ինձ – Գրիգորյան Սյուզաննա Գրիգորի
Սյուզաննան 18 տարեկան է։ Ավարտել է Երևանի օլիպիական հերթափոխի պետական մարզական քոլեջը։ Արդեն 3 տարի է ,ինչ զբաղվում է ծանրամարտով։
-Որտե՞ղ եք սովորում։
-Այժմ սովորում եմ Եվրասիա միջազգային համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետում։ Ապագա Իրավաբան եմ, սակայն այժմ զբաղվում եմ մասնագիտացված ծանրամարտով։
-Ի՞նչ հոբբիներ ունեք։
-Կոնկրետ հոբբիներ չունեմ,որոնց մեջ խորացել եմ։ Սակայն դեռ վաղ հասակից շատ եմ սիրում նկարել,որը նյարդերը հանգստացնող ազդեցություն է ունենում ինձ վրա։ Նաև անչափ սիրում եմ լսել երաժշտություն և կարդալ շատ ու շատ գրքեր։
-Ո՞րն է Ձեր ամենասիրելի գիրքը։
– Հիմնականում կարդում եմ դետեկտիվ և հոգեբանական գրականություն։ Ամենասիրելի գիրքը՝ Ագաթա Քրիստի <<Եվ ոչ ոք չմնաց>>, որը խորհուրդ կտամ բոլոր ընթերցասերներին։
-Ո՞րն է Ձեր ամենասիրելի տոնը։
-Իմ ամենասիրելի տոնը Ամանորն է։ Սիրում եմ այդ տոնը ոչ միայն ջերմության ու սիմվոլիկության համար այլ նաև այն տեսանկյունից,որ դու ստանում ես 365 նոր հնարավորություն կյանքդ դեպի լավը փոխելու համար։
-Մի փոքր կմանրամասնե՞ք Ձեր առաջին մասնագիտությունը՝ ծանրամարտը։
– Հայաստանի ծանրամարտի եռակի փոխչեմպիոն եմ։ Մասնակցել եմ բազմաթիվ այլ մրցաշարերի ևս։ Սպորտաձևի ընտրությունը կապված է եղել իր եզակիության հետ, քանի որ մյուս սպորտաձևերում եթե քո մրցակիցը մարդ է և կարող է սխալվել, ապա այստեղ քո մրցակիցը ծանրաձողն է ,և եթե ինչ֊որ բան չի ստացվում, ուրեմն սխալը պետք է փնտրես միայն քո մեջ։ Ու քանի որ ես կյանքում առաջնորդվում եմ հենց այս օրենքով, ես ինձ ծանրամարտում զգում եմ այնպես, ինչպես ձուկը ջրում։
-Ի՞նչ խորհուրդ կտաք Ձեր հասակակիցներին։
– Շատ ինքնակրթվեք և փորձեք ձեր ուժերը տարբեր ոլորտներում։ Հիշե՛ք, որ ապրում ենք բարդ ժամանակաշրջանում, որտեղ Ձեր տեղն ունենալու համար պիտի լինեք կրթված։
-Ո՞րն է Ձեր կյանքի նպատակը։
– Հարցին կպատասխանեմ շատ կարճ և առանց մեկնաբանությունների՝ ուղղակի երջանիկ լինել։
– Ի՞նչ կասեք վերջում։
-Եթե անգամ հարյուրերորդ փորձդ էլ ձախողվի,միևնույն է արա հարյուրմեկերորդն էլ,որովհետև գուցե այն ստացվի ու փոխի ամբողջ կյանքդ։
