Ճանաչիր ինձ – Սուսաննա Վարդանյան

Սուսաննան երգի սիրահար է եղել մանկուց և նրա մեջ միշտ եղել է հայրենասիրական ոգին։

Սուսաննան առաջին մասնագիտությամբ երգչուհի է։ Ավարտել է Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիան։ Քանի որ երգն ու հայրենասիրական ոգին նրան ուղեկցում էին մի նոր աշխարհ նա հասկացավ, որ մեկ այլ մասնագիտության ընտրություն ևս պետք է կատարի։

Սուսաննան 2-րդ մասնագիտությամբ զինվորական է։ Մեր օրերում քիչ են հանդիպում իգական սեռի զինվորականներ, սակայն Սուսաննան այն խիզախներից է, ով սիրում է իր հայրենի հողն ու ամեն կերպ փորձում է լինել արժանի իր արմատներին։

 

Սուսաննան այսքանով չսահմանափակվեց և այժմ նա մեկ այլ մասնագիտություն ստանալու շեմին է։ Սուսաննան սովորում է Եվրասիա միջազգային համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետում, ապագա իրավաբան է։

Սուսաննան սկսել է երգել 7 տարեկանից։ Այդ փոքր հասակում նա արդեն երգում էր հայրենասիրական երգեր և այդ ոգին փոխանցում հանդիսատեսին։

 

Սուսաննան իր կարիերան սկսել է վաղ հասակում և նա արդեն գրանցել է մեծ հաջողություններ։ Ունի արդեն 5 տեսահոլովակ։ Նրա առաջին տեսահոլովակը եղել է 2016 թվականին։

Նրա համար գրվել է ևս մեկ նոր, շատ հետաքրքիր երգ, որի պրեմիերան եղել է օրերս։

Երգչուհու ամենահայտնի և բեկումնային տեսահոլովակներից մեկը, որը նվիրվում է 2016 թ. Ապրիլյան պատերազմում,Ջաբրաիլում արիաբար զոհված փոխգնդապետ Ալեքսան Առաքելյանի և 12 զինակից ընկերների հիշատակին։ Այն դարձավ հիթ և ունեցավ ավելի քան 7 մլն․ դիտում և դարձավ հանդիսատեսի ամենասիրելի երգերից մեկը։

Սիրում է հայրենիքն ու հայոց բանակը, և ամեն անգամ այցելում է հայոց բանակ, իր քաղցր ձայնով զինվորներին շեղում առօրյա հոգսերից ու իր լուման ունենում այդ մեծ գործում։

 

Ի՞նչ խորհուրդ կտա՞ք այս ասպարեզում նոր հայտնվողներին հարցին, նա պատասխանեց կարճ․

-Պատրաստ լինեն բազմաթիվ փորձությունների, դժվար ճանապարհ է։

Սուսաննան խոսքը եզրափակեց հետևյալ խոսքերով․

-Երբ մտածում եմ հրաշքների մասին, կամ երբ հարց են տալիս, թե ի՞նչ երազանք կպահեի, եթե հրաշք լիներ ու այն կատարվեր, առաջին միտքը, որ պտտվում է գլխումս, դա պատերազմների դադարելն է: Աշխարհում ամենից շատ կուզենայի հրաշք լիներ ու ամբողջ աշխարհում դադարեին պատերազմները։ Զինվորները դադարեին իրենց կյանքը զոհել: Իհարկե հպարտություն է հանուն հայրենիքի ազատության ու անկախության զոհվելը, բայց ավելի մեծ հերոսություն է նրա համար ապրելը ու նրան ապրեցնելը։