Սաթեն Վարդանյան – «Էսմերալդա» շարքից
Էսմերալդա, մարդիկ հաճախ ասում են`
կարմրահեր աղջկա գաղտնիքը բացիր,
պատմիր լեգենդը, պատմիր հեքիաթը,
պատմիր`ինչո՞ւ են աչքերն անխեցի,
ձեռքերը` միստիկ, մեդուզաները`ուսին, մազերին,
ինչո՞ւ է սիրում սպիտակ, ծանրաքաշ
ռնգեղջյուրներին…
մարդիկ ասում են` արդյոք խոսո՞ւմ է
հրեշտակների կտրած թևերից,
լուսնի բեհեզից, բանաստեղծներից.
խոստովանո՞ւմ է,
որ պատմությունը
լոկ անփորձ կին է,
ով միշտ կոտրում է ոտքը
նույն մասից…
Էսմերալդա, մարդկանց հետ խոսիր
ծառերին թառող աստղաբվերից,
գետաձիերի տառապանքներից,
բումերանգներից` ժանիքի հոտով.
պատմիր գինովցած լեռնաջրերի,
արցունքով հղի -արտերի մասին,
քրտնած ձիերի պիրկ մկաններին
դարսվող արևի,
երկնքի մասին.
Էսմերալդա, դու ասա մարդկանց,
որ այդ աղջիկը` բոսոր վարսերով`
Աստծո նվիրած հայելին է քո,
երբ բաժանվում է հերթական գրքից`
գրքի մարմինը դառնում է աղի.
ինչ կուզես պատմիր
մարդկանց հրեշսիրտ,
միայն թաքցրու`
ինչո՞ւ է ներկել մազերը կարմիր…
