Արի մի պահ մոռանանք, թե ով ենք մենք իրականում…
Արի մի պահ չլսենք մարդկանց բամբասանքները:
Արի չնայենք մեր շուրջը ու չնկատենք մեզ շրջապատող մարդկանց:
Արի քայլնենք, ասես վաղը հնարավոր չի լինելու:
Արի լռենք, ասես ոչինչ չունենք ասելու:
Արի նայենք արևին, մինչև հայտնվի լուսինը:
Արի ժպտանք` ասես այլևս չենք ժպտալու,
Արի պարենք, ասես մի հրաժեշտի պար ենք նվիրում իրար,
Արի նայենք աստղերին, բայց չմոռանանք լուսնի մասին…
Արի նայենք գիշերային քաղաքին` ասես այնտեղ ցերեկ է տիրում:
Արի, բռնիր ձեռքս, վազենք, ասես մեզ ուզում են բռնել…
Արի երգենք, ասես մեզ ոչ մեկ չի լսում,
Արի սիրենք` ասես երբեք չենք սիրելու…