18 տարեկանում վստահ էի, որ սերը միայն սիրելու զգացումն է ու ուրիշ ոչինչ։ Երեւի շատ էի հիմար մելոդրամաներ նայել։

Հենց այդ սիրուն սպասելու արդյունքում անձնական կյանքի տոտալ բացակայության ընթացքում ինձ համար ավելի նկատելի էր, թե ինչու են ամենաերջանիկ զույգերը ինչ-որ ժամանակ անց դառնում ոչ այդքան երջանիկ ու սկսում միմյանց խանգարել։ Ո՞նց են հարաբերությունների առաջին ամիսներին աշխարհի ամենամեծ երջանկությունը զգացող մարդիկ կորցնում իրար։

Որպես ռեալ աշխարհից մտովի շատ հեռացող ու ռոմանտիկ երեւույթներին միշտ հավատացող մարդ, ինձ տանջում էր հարցը՝

«Ինչո՞ւ են ամենաուժեղ սերերն անգամ մի օր կորում ու օտարանում»։

Բայց ժամանակի ընթացքում, շատ հետեւելով այդ ամենին, պատասխանը գտա ու գտա կրկին ամենատարբեր զույգերի հարաբերությունների զարգացումներին հետեւելով։

Սիրելու զգացումը «հավերժ սեր» ասվածի ամենակարեւոր, բայց ամենափոքր կետն է։ Սիրելը պարտադիր է, բայց ընդհանրապես բավական չէ։

Սիրելու զգացումը վեր բարձրանալու առաջին աստիճանն է ու ամենապարտադիր աստիճանն է։ Պիտի լինի, որ մնացածով բարձրանալու հնարավորություն ունենաս։

Բայց նաեւ պիտի միայն այդ սիրելու զգացումով չսահմանափակվես ու առաջին աստիճանին կանգնած չմնաս, որովհետեւ երկար կանգնած լինելու ծանրությունից կկոտրես միակ ունեցածդ առաջին աստիճանը՝ սիրելդ։

Եթե ուզում ես պահել առաջին աստիճանը ու նաեւ տեղ հասնել, պիտի բարձրանաս վերեւ։

«Սեր» ասվածի ու աստիճաններով վերեւ բարձրանալու մեջ աշխարհի ամենատարբեր զգացողություններն են մտնում։

Պիտի ուզենաս դառնալ ամենալավը, ավելի շատ ոչ թե որ դու ինքդ քեզ լավ զգաս, այլ որ սիրածդ մարդն իրան լավ զգա, որ իր կողքին ամենալավն է։

Պիտի միշտ իմանաս, որ սիրածդ մարդը ինչ-որ բան ունի քեզանից սովորելու ու դու էլ ինչ-որ բան ունես իրենից սովորելու։

Պիտի միասին զարգանաք, միասին սովորեք, միասին աճեք ու զգաք, որ նույն ճանապարհով առաջ եք գնում ու այլեւս ձեր երկուսի կյանքը միասին կառուցածն է, միասին զարգացածը, միասին ուժեղ դարձրածը, ոչ թե երկու առանձին կյանքեր՝ ուղղակի միմյանց սիրող։

Ինչքան էլ ամենահամապատասխան երկու սերմ ունենանք, բայց դրանք աճեցնենք իրար կողք, միեւնույնն է միշտ կունենանք երկու աճող առանձինը, որոնց ցանկացած պահի կարելի է առանձնացնել։ Ինչ-որ ժամանակից սկսած սերմերը պիտի խաչասերվեն ու սկսեն աճել որպես մեկ սերմ. մենակ դա է չառանձնացվելու բանաձեւը` միասին որպես մեկ ամբողջական աճելը։

Բայց սարսափելի կարեւոր է նաեւ այդ ճանապարհին ինքնությունը չկորցնել ու այդ միասին նույն ճանապարհն անցնելուց միմյանց հետ չձուլվելը, չմոռանալ մնալ այն մարդն ում սիրել են։

Սերը համատեղ զարգացումն է, միմյանց մոտիվացնելը, ուժեղացնելը, միմյանցից սովորելը, իրար անվերջ շնորհակալ լինելը, սիրած մարդուն երջանկացնելու համար ապրելը, անսահման հարգելը, երբեմն ամենակարեւոր պահերին զիջելը ու էլի լիքը-լիքը բաներ է սերը։ Շատ կերկարի, թե բոլորը թվենք։

Ու եթե ձեզ թվա, որ գտել եք ձեր սերը, չտարվեք ձեր առաջին աստիճանով ու մնաք այդտեղ կանգնած։ Գտեք վերեւ բարձրանալու բոլոր աստիճանները, որ կարողանաք անվնաս ու չմաշված պահել առաջինն ու ամենակարեւորը։

Բոլորն էլ երջանիկ հարաբերություններ են սկսում։ Իսկ թե ոնց կբարձրանան այդ աստիճանները, հենց դրանից ամբողջ կյանքի երջանիկ լինելն է կախված։

Կարեւոր է սա, անկեղծ եմ ասում, կենսական նշանակության կարեւոր է։։)