Նաիրա Սաշիկյան – «Սևդ սպիտակիս»
Մեծացանք իրար աչքերի գույն չտեսնելով… ո՛չ շականակագույն, ո՛չ կարմիր։ Ու ճամփեցինք տարիները , ոնց որ կճամփեինք դուռը թակող պատահական անցորդի։
Մեծացանք էդքան ծեծված պլատոնական ամեն ինչն անտեսելով՝ ես ՝ գիտակցված, դու՝ չգիտեմ)…
Բայց որ տեսնեմ , կհարցնեմ քեզ՝ արդեն աչքերիդ գույնը ճանաչելով ու իմինի հետ համեմատելով։ Ախր չգիտեմ է, բա որ տեսնեմ ու անկարող դառնամ որևէ բան հարցնելու…
Թքեցինք ջահել-ջիվան մեր տարիների վրա ՝ դու ինձ համոզելով, ես ՝ հետդ համաձայն լինելով, բայց ծածուկ թաքցնելով… Գիտեմ՝ երևի միշտ ուզել ես սևդ սպիտակիս թրմել ու ստանալ էն պարզ ու անզուգական հոգու դասական մեղեդին։ Քո սևն իմ սպիտակին ախր շա՜տ ա սազում…
Ինչպիսի՞ն է ձեր արձագանքը
Զվարճալի
0
Օգտակար
0
Սիրելի
0
Վստահ չեմ
0
