Մորմոններ
Ամերիկայի կրոնական միջավայրի 19-րդ դարի սկզբին ամենահաջողակները մորմոններն էին: Մորմոնների եկեղեցին պնդում է, որ միայն ինքն է ճշմարիտ քրիստոնեական եկեղեցի: Նրանց եկեղեցու հիմնադիրը Ժոզեֆ Սմիթն է: Սմիթների ընտանիքը տեղափոխվում է Նյու Յորքի նահանգի Պալմիրա քաղաքը, որտեղ կային երեք հարանվանություններ (բապտիստներ, մեթոդիստներ ու երիցականներ): Սմիթի ընտանիքը պատկանում էր երիցական համայնքին, իսկ Ժոզեֆին հետաքրքրոմ էին եկեղեցիների տարբերությունները: Այդ հետաքրքրությունը պատճառ դարձավ Մորմոն եկեղեցի հիմնադրելու գաղափարին:
Մորմոնիզմը կառուցված է արտաաստվածաշնչական հայտնությունների վրա: Եթե Ժոզեֆը չկարողանար համոզել իր ընկերներին, թե Աստված իր հետ խոսել է դեմ առ դեմ, այսօր մորմոններ չէին լինի:
Մորմոններն իրենց սրբազան մատյաններն են համարում հետևյալ չորս գրքերը, որոնք կոչվում են Օրինակելի աշխատություններ՝
- Աստվածաշունչ
- Մորմոնի գիրք
- Վարդապետություն և ուխտեր
- Մեծագին գոհարը
Մորմոն եկեղեցին հրապարակավ ջանում է իրեն ներկայացնել իբրև քրիստոնեական եկեղեցիներից մեկը: Մորմոնները ցանկանում են, որ իրենց ընդունեն հենց այնպես, ինչպես որ նրանց հավատո հանգանակի՝ տարտամ իմաստ ունեցող առաջին դրույթն է ասում. «Մենք հավատում ենք Աստծուն՝ հավիտենական Հորը, և նրա Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին, և Սուրբ Հոգուն»: Եթե այս բառերը հանենք մորմոնների համատեքստից, ապա դրանք կարելի է գնահատել որպես ուղղափառ քրիստոնյաների մեծ մասի կողմից ընդունվող հաստատուն:
