Զառա Ավետիսյան – «Մոդայիկ աշխարհի մասին»
Հերի՛ք է… Ինչքա՞ն կարելի է վազել կարծրատիպերի ,մոդաի կամ էլի ինչ որ նորաձև բաների հետևից։ Ժամանակը ՝սլանում է առանց ետ նայելու, ու էս արագությունից թվում է թե մարդիկ կորցնում են իրականության զգացումը. տրվել են կյանքի գժված ռիթմին ,կամել սուզվել համացանց կոչվող ճահճում ու մոռացել ,որ ժամանակ չկա՛… Չնայած չէ՛ ,ժամանակ միշտ էլ կա ,բայց շատ հնարավորա որ էտ ժամանակը ՝քեզ էլ չի պատկանում ։ Ուշքի արի՛… Սասրափելի է անգամ պատկերսցնել,որ խորասուզված վիռտուալ տիրույթի մեջ «մայրերը»չեն էլ նկատում թե ինչպիսին են մեծանում սեփական երեխաները։ Տարիներ հետո էլ բախվում ենք վատ սերունդ ունենալու փաստի հետ ասել է թե ։-«մեր ժամանակ» ուրիշ էր ։ Ուրիշ էր ինչը ՞։ Ուրիշ էր այն՝ որ մեզ դաստիրակել են արանց բացթողումների ,ու մեր շնորքը չէ դա,այլ մարդկանց ՝ծնողների ովքեր ջանք չեն խնայել «մեր ժամանակ» կոչվածը լավը դարձնելու ՝մեզ համար ։ Եկե՛ք չդարնանք գերի էս անիմաստ ստերիոտիպերին ,եկեք մարդ լինենք ,դաստիրակենք լավ սերունդ՝կրդված,բանիմաստ ,հայրենասեր ,որ հետո քաղենք մեր ցանած բարիքի պտուղները ։ Ուշքի՛ եկեք մարդիկ։
