Միշտ նստելով վերջին  շարքում մտածում եմ,զարմանում

Հանդիսատես, ի՞նչ ես կորցրել, այնտեղ ` առաջնամասում,

Որ բոլորդ, ձեզ կորցրած` կոտորում եք, էնտեղ վազում,

Ախ  ու  վախ էլ քաշում, փոշմանած ` հետ եք դառնում:

Մարդիկ անզգայացել են`  անկուշտ են, անշնորհակալ,

Դժվար մենակ կարողանաս նրանց խնջույքին վերջ տալ,

Գազանի պես վտանգավոր,  հոգուդ կսկսեն սպառնալ,

Հարկավ դու էլ պիտի սկսես  նրանց գովել, հիանալ:

Վերջ դնելով ամենքին, բոլորին ու քո բախտին,

Նստել ես փոքրիկ թախտին, աչքդ հառել ավազին,

որն էլ անիմաստ տեղը ` դրսում թափված է գետնին,

Չգիտի էլ ձուլվելու՞ է հողին, ջրին ու քարին:

Անիմաստ է գիտե՞ք խոսել,փառքի, փողի, սիրո մասին,

Ովքեր որ միշտ փնտրտում են սպասելով տասներկուսին:

Անդադար այդ ճչոցները շատ ծանոթ են փողոցներին,

Պատուհանս անգիր գիտի  վերջն այս փնթի վաճառքի:

Մթագնել է հեյ ուղեղդ `անզգայացած կենդանի,

Նմանվել ես կյանքից  հոգնած ու ծուլացած անբանի,

Որի  աչքերում անգամ ` չկա  թախիծ, լույս, բարի,

Փողով ծախված, մարդու  հոգին փոփոխված մանեկենի:

Հայացք  հառած  այս  ամենին, ուղեղումս պահեցի,

Փոփոխելու  կարիք  չկար,բնավ  ինձ էլ չօգնեցի,

Համբերելով  ու  սպասելով, պատնեշի  ես հանգեցի,

Ու՞մ պետք կգա  այս նոթերը և  ու՞մ պիտի զարմացնի:

Փողը  հասարակ մարդուն  հաճույքով է կուրացնում,

Յուր բիբերը դեն նետում, ուրիշինն  է տեղադրում,

Փչացնում է վերից վար,խելքը կորում ու գժվում,

Մի ՞թե ոչ ոք չի տեսնում, թե այս ի՞նչ է  կատարվում:

Տեր իմ ասա  այսքան բանը ախ էս ո՞նց ես հանդուրժում,

Օջախիցդ դուրս են գալիս ու պատվիրան են խախտում,

Շատերն էլ տեղը գիտեն,բայց երբեք էլ չեն մտնում,

Աղոթքը սուրբ  մոռացած,միմյանց ծեծում, հայհոյում:

Մի գավաթ սուրճ ձեռքներին,իրար են քննադատում,

Հարևանի տանը խառն է,իրար չեն հասկանում,

Ձեր ի՞նչ գործն է, որ որոշեք թե ով որտեղ ի՞նչ կանի,

Ուրիշների կյանքը երբեք թող ոչ մեկիդ չհուզի:

Աշխարհը քեզ լույս բերեց, միևնույն ծնողներից,

Հին օրերդ մոռացի՛ր, մի նեղվիր ճակատագրից,

Մաքուր սերը մարդկային, թող քեզ լինի  օգնական,

Գլուխդ միշտ վեր պարզիր իմ ընկեր թափառական:

Ժպիտը խաղաց դեմքիս,բառերը սրտիս դիպավ,

Շատ կուզեի քեզ տեսնել, ափսոս, որ քունս եկավ,

Ճանապարհդ կանաչ լինի անծանոթ իմ  բարեկամ,

Տվեցիր շունչ հոգուս հոգնած, չթողեցիր, որ սգամ: