Մարիամ Ղազարյան – «Թույնիդ եմ սովոր»
Հազար անգամ օձացել ես, ու թույնդ սիրո փոխարեն, տվել ես խմեմ։Անարգել ես, թույլ չես տվել եղանակդ ճանաչեմ։Դու մերթ՝քամի ես, մերթ՝ քամուց սվինահարված ծաղիկ։Դեղվել եմ,ու դեղնագունել,երբ թույնդ սրտիս է զարկվել։Հաճախադեպ տապալել ես,ու մի բառդ հերիք է եղել,որ ոտքի կանգնեմ։Իմ երկրորդ դեմքն ես, քեզնից պոկ գալ՝չեմ կարողանում, քեզանով տարվելն էլ՝ խելամիտ քայլ չէ։Բնական ես, սիրո հարցում՝ լավ ես խաղում։Իմ քարե սրտում՝բոց է նշմարվել,այն ինձ չի հուզում, երբ վերհիշում եմ, չար գործերը՝ քո։Գո՞հ ես հիմա, երբ գողացել ես՝խենթացած սիրստ։ Գոնե արևածագս դարձիր, թե զբաղված ես մայրամուտին սպասեմ։Քեզնից սեր չեմ ուզում՝թույնիդ եմ սովոր։
Ինչպիսի՞ն է ձեր արձագանքը
Զվարճալի
0
Օգտակար
0
Սիրելի
0
Վստահ չեմ
0
