Գտնվելով մարդկանցից հեռու սկսում ենք մտածել նրանց մասին / Մարիամ Ղազարյան
– Ըստ Ձեզ որն է այն հիմնական պատճառը, որից բխում է մարդկային անտարբերությունը:
– Դիմացինից ավելին սպասելու մոլուցքը,այլ կերպ ասած մարդկային էգոիզմը:
– Ինչպես ես գնահատում ներկայիս վիճակը կապված համաճարակի հետ, այն սրում է անտարբերությունը, թե այնուամենայնիվ համախմբում է մարդկանց
– Ինքս սկսել եմ գնահատել շրջապատում գտնվող մարդկանց, կարևորել այն ամենը ինչին ուշադրություն չեմ դարձրել։ Գտնվելով մարդկանցից հեռու սկսում ենք մտածել նրանց մասին։
– Իսկ կարո՞ղ եք նշել, թե կոնկրետ ինչի՞ն ուշադրություն չեք դարձրել, և ի՞նչը ստիպեց Ձեզ մտափոխվել:
– Կարծում էի, որ ամեն ինչ պետք է լիներ այնպես, ինչպես կա։ Ամենօրյա զբոսանք ընկերների հետ, այդ ամենին համատեղ նույնօրինակ անիմաստ վեճեր, իսկ հետո արգելքներ, որոնք ստիպեցին գնահատել և կարոտել:
– Կարծում եք մարդիկ փոխվու՞մ են:
– Մարդիկ չեն փոխվում, այլ ձեռք բերելով կյանքի փորձ, փոխում են իրենց աշխարհայացքները։
– Ի՞նչ կոչ ունեք հասարակությանը:
– Ապրենք գնահատելով մեր կյանքի յուրաքանչյուր րոպեն։ Զերծ մնանք իմաստազուրկ վեճերից։ Անկարեկից չդառնանք շրջապատի նկատմամբ։ Սիրենք աշխարհը, չէ որ ինքներս՝ մասնիկն ենք աշխարհի:
