Մանան Սահրադյան – «Սրտիս կտավին»

***
Սրտիս կտավին հոգիդ վրձնեցի,
Որ մի բուռ հավատ ամեն տեղ շաղ տամ,
Հոգուդ ծաղկունքի փշերն այրեցի,
Որ չվնասեն քեզ ամեն անգամ։

Սրտիս կտավին քեզ պատկերեցի,
Որ հավերժ լինես թուլությունը իմ,
Ծաղկունքիդ շիվը սիրով ցողեցի,
Որ ուժ ունենա ու հողը ճեղքի։

Կտավը ամուր կրծքիս սեղմեցի,
Որ սրտիս սերը լու՜ռ ներծծի այն,
Սրտիս կտավին քեզ դրոշմեցի,
Որ էությունդ միշտ ինձ հետ մնա…