Սիրում եմ լռությունը, երբ բառերը ոչինչ են հոգու մերկությունը նկարագրելու համար:
Սիրում եմ անձրևը, երբ կյանք ու լույս տվող արևը ստիպում է թաքնվել իրենից:
Սիրում եմ ժպտալ, եթե հեռու ինչ-որ տեղ մեկին դա ուղղակի պետք է:
Սիրում եմ խոսել, եթե լռությունս արդարացում չունի։
Բացակայել, եթե ներկայությունս չի ստիպում ժպտալ։
Սպասել չեմ սիրում, բայց կսպասեմ, միայն թե վստահ լինեմ, որ ծախսածս ժամանակը ոչինչ կդառնա սպասվողի ներկայության դիմաց:
Սիրում եմ ապրել, բայց  հասկացված:
Սիրում եմ սիրել, միայն թե փոխադարձ…