
Մենք ապրում ենք օրեր, շաբաթներ, ամիսներ, տարիներ։ Ու այդ ամբողջը միասին մեր կյանքն է։ Մեր կայնքը մի գիրք է, հարուստ ուրախ ու տխուր պահերով, հաճելի ու տհաճ մարդկանցով, արդար ու անարդար ակնթարթներով։
Ամեն մարդ գրում է իր կյանքի գիրքը։ Դրա ավարտը անխուսափելի է, բայց ընթացքը կախված է մեզնից։ Կյանքն իրականում մի բարդ խնդիր է, որի լուծումները մենք գտնում ենք ժրաջան աշխատելու արդյուքնում։ Խնդրի շատ հատվածներում գտնում ենք մի քանի լուծումներ։ Բայց միայն վերջում ենք հասկանում, որ թույլ ենք տվել մանր֊մունր կամ խոշոր սխալներ։
Մեր կյանքը կարծես նման լինի մաթեմատիկայի խնդիրներին։ Մի սխալ թույլ ես տալիս, և դրանից բխում են մյուս սխալներդ։ Ուղղակի անհրաժեշտ է շուտ ուղղումներ կատարել։ Կամ էլ ուղղակի նախ սևագրել, ապա մաքրագրել։ Որ կյանքդ չնմանվի սևագրության անպետք թղթի։
Եթե ուզում ենք լիարժեք ճանաչել կյանքը, ուստի պետք է կարողանանք ճանաչել ինքներս մեզ ու մեր շրջապատի մարդկանց, նրանց արժեքները, արդյունքում կարելի է ասել, որ կյանքը ճանաչելը իրականում բավականին բարդ գործընթաց է։ Քանի որ մարդիկ մի քանի դիմակ ունեն և դժվար է գտնել նրանց իրական դեմքը։
Կյանքը պայքար է։ Որտեղ ոչինչ անվճար չի տրվում։ Անգամ մանրուքի հասնելու համար անհրաժեշտ է պայքարել, պայքարել ու չհանձնվել։
Ու ամենակարևորը, կյանքի ժամանակը իրականում ամենաթանկն է, պետք է գնահատել յուրաքանչյուր վայրկյանը և չտարվել անիմաստ մարդկանցով ու զբաղմունքներով։
Եվ ի վերջո, սիրե՛ք ու գնահատե՛ք կյանքը։ Այն ամենաթանկն ու կարևորն է։