Լիլիթ Մկրտչյան – «Նա»

Միանգամից հայտնվեց նա,

Ամենքից ինձ փրկեց նա,

Այստեղից ինձ տարավ ու իր

Աշխարհում տեղ տվեց ինձ նա։

Նորից ու նորից, փրկում էր ինձ նա

Ամեն օր տանում մի նոր վայր՝

Բարից, չարից, ամենքից հեռու…

Ո՞վ էր նա ինձ այդպես էլ անհայտ մնաց…

Ո՞վ էր նա, ինձ այդպես էլ անհայտ մնաց,

Մի պարզ բան ինձ նրանից հուշ մնաց,

Մի երկտող՝իմաստալից.

-Հեռու մարդկանցից, նրանք այն չեն ինչ ներկայանում են։