
Աբդուլ-Համիդ 2-ը վերջին սուլթանն էր Օսմանական կայսրության: Մարդկության պատմության ամենարյունարբու մարդկանցից մեկը: Հայտնի է նաև «կարմիր սուլթան» մականունով: Սկզբնական շրջանում ներկայացել է, որպես բարենորոգումներ կատարող, սակայն դա միայն դիմակ էր: Նրա օրոք առաջացել է Երիտասարդ թուրքեր կազմակերպությունը, ովքեր էլ նրան գահընկեց արեցին և ցմահ տնային կալանքի ենթարկեցին: Լինելով կասկածելի անձնավորություն իր պալատում կառուցել է գաղտնի սենյակներ, որտեղ տեղափոխվել է ամեն գիշեր: Աբդուլ-Համիդը ատում էր հայերին: Նա կատարել է մոտ 300000 հայի կոտորած: Շատ հայեր արտագաղթեցին դեպի Ռուսաստան, Եվրոպա և Ամերիկա:
Աբդուլ-Համիդը վարում էր որոշակի քաղաքականություն՝
- Բոլոր իսլամադավան ազգերի միավորում,
- Բոլոր թուրքալեզու ազգերի միավորում օսմանյան Թուրքիայի դրոշի տակ
- Սրբազան պատերազմ(ջիհադ) բոլոր անհավատների(գյավուրմերի) դեմ
Շարունակ կեղծ լուրեր տարածելով հայերի մասին նա կազմակերպում էր տարբեր տեղերում ջարդեր և բանտարկություներ: Հայերը այլևս չկարողանալով, տանել կոտորածը սկսում են մահափորձեր կատարել նրա դեմ: Քրիստափոր Միքայելյանը հայ հասարակական-քաղաքական գործիչ, Հայ Հեղափոխական Դաշնակցության հիմնադիրներից: Նա ձեռնամուխ եղավ արյունոտ սուլթանին՝ Աբդուլ-Համիդին ահաբեկելուն ուղղված գործողության կազմակերպմանը: Սակայն ինքնաշեն նռնակի փորձակման ժամանակ Վիտոշ լեռան վրա նա մահացավ: Դրանից հետո մյուս հայ դաշակները փորձում են կարարել մահափորձը: Սուլթանիե մզկիթի մոտ սուլթանի կառքում տեղադրում են ինքնաշեն նռնակը: Ժամանակը այնպես են դնում, որ համընկնի սուլթանի կառոին մոտ գտնվելու հետ: Բայց սուլթանը ուշանում է և կառքը պայթում է: