Ասում են թե երազանքները կատարվելու ունակություն ունեն…
Ես ցանկացա իմ կենսագրությունը այսպես սկսեմ…
Ես Կարինե Սերգեյի Հարությունյան եմ, ապրում եմ Հայաստանի ամենամեծ գյուղում Վարդենիկում , Գեղարքունիքի մարզ…
Ծնվել եմ 1975 թ. գեղեցիկ , հոգատար և հասարակ ընտանիքում…
Ունեցել եմ շատ հետաքրքիր ու անհոգ մանկություն, զգացել եմ ծնողներիս ու իմ ամենաբարի ու ամենալավ տատիկի հոգատարությունը ։ Ի դեպ հորական տատս ազգությամբ ռուս էր…
Սովորել եմ գերազանց առաջադիմությամբ Վարդենիկի √ 3 միջնակարգ դպրոցում, հիմա վերանվանվել է ,Արցախյան պատերազմի հերոս Արտակ Օհանյանի անվան √2 հիմնական դպրոց…
Երազանքներ շատ եմ ունեցել, դառնալ բժիշկ, նկարիչ կամ ուսուցչուհի, բայց…
Բայց, հանգամանքների բերումով ամուսնացա, չավարտելով նույնիսկ տասներորդ դասարանը…
Մինչև այժմ էլ, որ ասեմ դեռ դպրոցում եմ սովորում և վերասովորում չզարմանաք…
Երբ ամուսնացա, ամուսնուս եղբայրը դպրոց էր գնում, նրա հետ դպրոցն նորից ավարտեցի, հետո մեծ տղաս գնաց դպրոց, հետո աղջիկս, հիմա էլ փոքր տղաս է դպրոցում իսկ մյուս տարի արդեն առաջին թոռնիկիս կճանապարհեմ դպրոց…
Մի խոսքով դեռ դպրոցը չեմ ավարտել😊…
Երազանքներ ունեցել եմ, որոնք միշտ կատարվել են թեկուզ ուշացած բայց կատարվել են…
Գրել սկսել եմ 20 տարեկանից, բայց մի մասն եմ պահպանել, նորից սկսեցի գրել 41 տարեկանից, հույս ունեմ որ կտպագրեմ իմ առաջին գիրքը…
Ճիշտ է նկարիչ , բժիշկ կամ ուսուցչուհի չդարձա, բայց ես դարձա ՄԱՅՐԻԿ բժշկի, նկարիչի, ուսուցչուհու և խոհարարի մասնագիտությամբ…

💛💛💛

Կյանքում շատ բան չունեցա ես…
Ինչ ունեցա, ուշացումով ունեցա ես,
Ուշացումով կատարվեցին
Երազներս փոքրիկ ու մեծ,
Չտխրեցի…
Պիտի տխրել այն ժամանակ,
Երբ մեն-մենակ
Տնակիդ մեջ ,
Երազելու ոչինչ չունես…