Ցավով,շտապում եմ քեզ տխրեցնել…
Դու միշտ տխրելու ես։
Կտխրես,մինչև անգամ հոգուդ լացի ձայնը լսելու չափ։Փնտրելու ես տխրությանդ աղբյուրը,այն փնտրելու ես ու լրացնելու մարդկանցով,երևույթներով,անգամ կփորձես տխրությունդ երգերի մեջ թաքցնես,որ ինքդ քեզ չերևաս։Հետո ամեն բանից հոգնելու ես ու դեն նետելով նորը փնտրելու։Գիտե՞ս,նմանվում ես նրան,ով Հայելիներից խուսափում է,որ ինքն իրեն չհանդիպի,չի նայում մարդկանց աչքերի մեջ,որ ինքն իր արտացոլանքը չտեսնի։Կփնտրես,բայց չես գտնի,քանզի այն չես փնտրում ինչ պիտի փնտրեիր։Ամեն գիշեր քնելուց առաջ զգալու ես հոգնածություն,որն առավոտը չի անցնի։Դու կզգաս թուլություն,որ քեզ կտանջի,բայց թանկարժեք ծովափնյա հանգիստն էլ քեզ չի օգնի։Կզգաս ծանրություն,բայց կշեռքի թվերը չափազանց փոքր կթվան երբ համեմատես։Որովհետև քո մարմինը չէ,որ ծանրանում է,որ հոգնել է,քո ֆիզիկական ուժերը չեն որ թուլանում են։Կզգաս մեծ աղմուկ,բայց ամենահեռուն վազելն անգամ քեզ չի օգնի,ինչքան հեռվանաս քաղաքի աղմուկից այնքան ավելի բարձր է թվալու ձայնը,որ կա։Այն քո ներսում է բնակվում։Դա քո կռիվն է աշխարհի և հոգևորի միջև…
Այն շարունակվելու է Մինչև այն պահը երբ դու լրջորեն գիտակցես,թե ով ես,թե արդյո՞ք դու անում ես այն ինչի համար ստեղծվել ես։
Թույլ տուր,որ Տերը գործի քո կյանքում։
-Դու աննպատակ չես ստեղծվել
Մաթեոս11:28