Ճանաչիր ինձ – Ժենյա Ղազարյան
Բարև, ես Ժենյան եմ, տասնիննամյա տիպիկ երևանցի։ Ապրում եմ Երևանում, այժմ սովորում եմ Բրյուսովի անվան պետական համալսարանում։
Հետաքրքրություններս շատ-շատ են, մտքերս էլ շա՜տ խառը։
Սիրահարված եմ կյանքին ու ուզում եմ ամեն ինչ հասցնել։
Շատ եմ սիրում լուսանկարել։ Միանգամից նկատում եմ գեղեցիկը, հանում եմ տեսախցիկը ու անմահացնում։ Հիմնականում նկարում եմ բնությունը՝ լեռներ, սարեր, խոտեր․․․ այն, ինչը այդ պահին սրտիս է կպնում։ Շատ ուշադիր եմ դետալների նկատմամբ՝ ձեռքերի շարժում, աչքերի նայվածք․․․։ Գտնում եմ գեղեցկություն յուրաքանչյուր տեղում։
Բացի նկարելուց նաև սիրում եմ նկարվել, որպես հոբբի կարելի է համարել։ Չեմ վախենում տեսախցիկից և միշտ պատրաստ եմ գեղեցիկ նկար անել։
Եթե Երևանում կա բաց տանիք, ապա Ժենյան այնտեղ եղել է։ Մենակ մնալու, մտածելու, կյանքը իմաստավորելու համար չկա ավելի համապատասխան վայր քան տանիքները։ Գնում եմ, բարձրանում տանիքներ ու ամեն անգամ փորձում աշխարհին ուրիշ կողմից նայել։ Նստում եմ ու լուռ հետևում անց ու դարձին ու ընկերություն անում տանիքներում ապրող քամիների հետ։ Քանի որ սիրում եմ ադրենալին, բարձր տանիքները ամենահարմարն են ադրենալինիս պակասը լրացնելու համար։
Լավատես եմ։ Կարծում եմ՝ լավատեսությամբ կարող ենք կյանքը դրական դարձնել։
Արվեստը կյանքիս անբաժան մասն է։ Պայուսակիս մեջ գիրքն ու ականջակալները միշտ տեղում են՝ ցանկացած պահի կյանքից կտրվելու ու արվեստին տրվելու համար։
Ըստ իս՝ մայրամուտը կյանքի ամենագեղեցիկ պահերից է, հատկապես, երբ դու տանիքում ես։
Կյանքիս մի մասն էլ թատրոնն է`հատկապես Դրամատիկական։ Ոտք դնելով թատրոն ես մոռանում եմ ամեն ինչի մասին և ինձ զգում ամբողջովին այլ մոլորակում։ Երջանկության համար ինձ ոչ թե պետք են թանկարժեք նվերներ,այլ ուղղակի ներկայացման տոմս ու սուրճ։
Հետևեք ինձ՝
Հեղինակ` Մելինե Դավթյան
