Կյանքում առաջնահերթություն պետք է տալ անկեղծությանը ։
Կիրք , սեր , տառապանք , այս ամենը սերտ կապված են անկեղծության հետ ։
Անկեղծությունը կապում է մարդկանց , բաժանում , երջանկացնում, հուսալքում ։
Անկեղծությունը միակ բացարձակ ճշմարտությունն է , միակ անհերքելին։Մենք կապում ենք հույսեր, սպասում , երազում, հետո խնդրում ենք , որ մեզ հետ անկեղծ լինեն , և մի պահ մտածում ենք , որ միգուցե լավ լիներ ապրել առանց պարզելու ճշմարիտը , անկեղծը։
Եթե ուզում ենք իսկապես ապրել , ապա պետք է անկեղծ լինենք , սակայն դա անհնար է , անհնար է մինչև վերջ անկեղծ լինել ։
Մենք անկեղծ չենք ինքներս մեզ հետ , որովհետև մեզ նույնիսկ չենք վստահում ։ Այո՛, մենք դադարել ենք վստահելուց , մենք դադարել ենք հավատալուց , մենք կորցրել ենք ճշմարտությունը , և դժվար էլ թե գտնենք։
《Լինել անկեղծ》թվում է , թե հեշտ է , բայց շատ դժվար է , քանզի անկեղծությունը կործանիչ է։ Մենք լինելով անկեղծ ինքներս մեզ հետ, մեր հոգու հետ կթշնամանանք , քանի որ անկեղծությունը կայրի այն գեղեցիկը , որը իլյուզիայի հետևանքով է ստեղծվել ։
《Ամեն ինչ չափի մեջ է գեղեցիկ 》 , այո՛ , անկեղծությունը նունպես։