Հարցազրույց «Ճանաչիր ինձ» բաժնից Անուշ Խաչատրյանի հետ

Այժմ  ձեզ  ենք  ներկայացնում  հարցազրույց  մեր  կայքի  ակտիվ  մասնակիցներից  մեկի` Անուշ  Խաչատրյանի  հետ:

– Անուշ ջան, սկսենք հարցազրույց։ Դե, կասե՞ս ինչպես է տրամադրությունը:

– Ես միշտ փորձում եմ լավատես լինել, միշտ լավի կողմ եմ բրդում ինձ:

– Շատ լավ է, ուրեմն այս օրերին ևս լավատես ե՞ք:

– Իհարկե… որքան անսպասելի խառնվել ենք իրար, այնպես էլ՝ հանդարտվելու ենք, ես դա զգում եմ:

– Իսկ ի՞նչն է օգնում լավատես լինել այս կորոնաիրավիճակում:

– Հարցը միայն վիրուսը չէ: Ես միշտ, ամեն իրավիճակում փորձում եմ ինձ իմ լավատեսությամբ առաջ մղել։ Եթե կորցնեմ այն՝ ես կմնամ տեղում:

– Իսկ ինչպե՞ս եք մտածում՝ հիմա մարդը ինչպես կարող է չմնալ տեղում, այլ քայլել կյանքին համընթաց:

– Ես չեմ կարող բոլորի անունից խոսել, յուրաքանչյուրն իր մոտիվացիան ունի, մղիչ ուժը։Իսկ առհասարակ, կարծում եմ ինքդ ես քեզ հաղթելու միջոցը, դա սեփական դժվարություններին  «ինադ» ընկնելն է:

– Լավ հաջորդ հարցը՝ ազատ ժամանակն ինչպե՞ս եք անցկացնում ու ի՞նչ խորհուրդ կտաք ազատ ժամանակը օգտագործելու վերաբերյալ:

– Շաբլոն կհնչի, երբ ասեմ գիրք կարդալ, ես ինքս երբեմն ունեմ գրքի պահանջ, երբեմն էլ՝ ճիշտ հակառակը։ Ես հիմնականում աշխատում եմ ասմունքներիս վրա կամ խոհանոցում։ Խորհուրդ տալ չեմ սիրում անկեղծ ասած: Ամենքն իր նախասիրություններն ունի։

– Ի՞նչ գրքեր եք սիրում:

– Նախընտրում եմ բառարաններ կարդալ, բառապաշարի հարստացման համար, որպեսզի գրիս մեջ, ձեռագիրս որևէ հեղինակի չնմանվի։ Բայց կստեմ, երբ ասեմ չեմ կարդում: Վեպեր եմ նախընտրում:

– Սկսենք բլից հարցերը:

– Ահա:

– Տարվա ո՞ր եղանակն եք սիրում:

– Զարմանալի կլինի, բայց փոքր ժամանակ կարծում էի` տարին սկսվում է գարնան ծաղկունքի հետ։ Թերևս Գարունը:

– Չարե՞նց, Սևա՞կ, թե՞ Տերյան:

– Սիրում եմ հավասարություն՝ երեքն էլ…. առանձնացնել չեմ կարող:

– Ֆուտբո՞լ, թե՞ պար:

– Իհարկե պար… ֆուտբոլ չեմ սիրում:

– Գիշերով տուն եք գնում, ի՞նչը ձեզ ամենաշատը կվախեցնի:

– Մենությունս խախտող ինչ որ մեկի ներկայությունը:

– Մարդու ո՞ր տեսակն է առավել զզվելի:

– Չկողմնորոշվողը:

– Մարդկանց սովորեցնե՞լ տ հոդի բացակայության մասին,թե՞ ավելացնել տ հոդ:

– Չէ, թող մնա, անգրագետին հեշտ է տենց տարբերել:

– Ո՞ր գույնն եք սիրում:

– Դեղինը՝ մի տեսակ ինքնին լույս է:

– Ինչպե՞ս վերաբերվում ժամանակակից գրականությանը:

– Քանի որ ժամանակները փոխվում են, սիրում եմ և հին,ը և նորը ուսուննասիրել։Համեմատականորեն լավ լինի, թե վատ՝ մեր ներկան է:

– Ձեր ամենասիրելի վայրը ՀՀ-ում ու դրանից դուրս:

– Երկրից դուրս, միայն Ռոստով եմ եղել, հետաքրքիր էր բայց ոչ ԻՄԸ…. ՀՀ-ի տարածքում հիացած եմ Լոռու մարզի բնության գեղեցկությանբ

– «Մարդիկ մեզ հետաքրքիր են այնքան ժամանակ, քանի դեռ նրանց չենք ճանաչում…». այս մտքի բացատրությունը կասե՞ք:

– Հերքողներ շատ կան, բայց ես չեմ հավատում։Չկա բավարար ոչ մի հիմք։ Մեզ համար միշտ անսովորը լինում է սովորական, երբ արդեն հասանելի է դառնում։Պարզապես կան մարդիկ, ովքեր հոգնելուց հետո, նորից նույն մարդու/երևույթի մեջ փնտրում են նորը… միակ բացառությունն այդ է….

– Ի՞նչ կարծիք ունեք մեր կայքի մասին, ի՞նչն է քեզ գրավում ու վանում:

– Շռայլ հնարավորություն է ճանաչման… գրավիչ է այն որ սահմանափակուններ չկան, սիրում եմ ձեր բարի գործը:

– Շնորհակալություն  հարցազրույցի  համար:

– Ձեզ  նույնպես:

Անուշ  խաչատրյանի  հոդվածները այստեղ: