Հովհաննես Կարապետյան – «Դու չես կարող»

Դու չես կարող
Դու հեռացար, բայց ես գիտեմ `
Ես գիտեմ, ուր էլ գնաս ես քո հետ եմ ,
Ես կգամ, քո մեջ շատ կամ արդեն
Ու էլ այնտեղ ուրիշներին տեղ չկա։

Ես կնայեմ ամեն աչքից մի տղայի `
Ու օվ խոսի իմ ձայնը կգա ,
Իմ բույրը կփարվի քո շուրթերին ,
ԵՒ երբ տխրես իմ հայացքը կհիշես
Տխուր ու փոշոտ փողոցներով երբ քայլես `
Իմ հայացքը կձուլվի թփից քար ։

Ու ծառերի քամիները կդիպչեն քեզ ,
Հոգնած դեմքին կշոյեն իմ քնքշությամբ ,
Ու մտքերիտ մեջ կլինեմ ես նորից `
Քո սենյակը ու աշխարհը կխուժեմ ես կրկին ,
Ու կխառնեմ ` մտքերտ`, սիրտտ`, ու հոքիտ …
…
Ոչ դու չես կարող`, չես կարող ինձ մոռանալ …..