Կիթառը ծնվեց Արևելքում, բայց Արևելքի բնակիչները բարի գտնվեցին և որոշեցին այն տարածել աշխարհի բոլոր անկյուններով:  13-րդ դարում արաբները կիթառը տարան Իսպանիա, որտեղ էլ այն հենց ամենամեծ զարգացումն ապրեց: 15-րդ դարում իսպանացիները նույնիսկ սկսեցին մրցել իրար հետ՝ է՛լ ավելի զարգացնելով այս երաժշտական գործիքը: Հենց այս դարում էլ կիթառը լայն տարածում ստացավ և մարդիկ սկսեցին սիրել այն: Սկսեցին կազմակերպել մի շարք համերգներ ու մրցույթներ այս գործիքի գլխավոր դերակատարությամբ:

Այն ժամանակ կիթառն ավելի նեղ ու երկար տեսք ուներ և բացի այդ էլ, լարերն ընդամենը չորսն էին: Իսկ արդեն 19-րդ դարում՝ երկար և նաև դժվար ճանապարհ անցնելով, այն ստացավ այսպիսի տեսք՝ գեղեցիկ, մշակված և վեց լարով:

Կիթառ պատրաստողներին իբրև մասնագետներ անվանում են «լյուտե»:

Կիթառը 20-րդ դարում մոռացության մատնվեց: Սակայն շուտով ամեն ինչ նորից իր տեղն ընկավ: Եվ արդեն մեր ժամանակներում կիթառը երևի ամենալայն տարածումը ստացավ: