Գրիգոր Քոչինյան – «Անվերնագիր»
Կարմիր է հագել հողը հայրենի
Ասես հոսում է արյունը հայի
Թուրքն է սողոսկում հողը հայրենի,
Եվ սարսափում է հերոսից հայի
Եվ լաց է լինում սիրտը մայրերի
Որ նա տեսնում է կռիվ հայրենի,
Զուր չէ աղոթքը հայոց մայրերի
Որ միշտ պահում է մեր զինվորներին,
Արյուն են թափել հայոց քաջերը
Հողն են պաշտպանել մեր Սուրբ մայրերի:
