– Ո՞րն է Ձեր կյանքի կարգախոսը:

– Ցանկացած պարագայում պայքարել ու ամեն ինչին նայել ժպիտով։

– Ո՞րն է Ձեր ոգեշնչման աղբյուրը:

– Ինձ շրջապատող ամեն ինչը։ Ինձ կյանքն է ոգեշնչում ու կյանքում եղած ամեն արդար ու անարդար քայլերը։ Երբեմն ես ինքս ինձ համար ոգեշնչման աղբյուր եմ հանդիսանում։

– Ի՞նչն եք կարևորում կյանքում, և մարդկանց մեջ:

– Կյանքում կարևորում եմ պայքարը, բայց միայն ու միայն արդար պայքարը։ Մարդկանց մեջ գնահատում եմ թերևս դրական բոլոր գծերը, բայց առավել շատ՝ ուժեղ լինելը։ Թույլ մարդկանց գնահատել չեմ կարողանում։

– Եթե Ձեզ հնարավորություն տրվեր տեղափոխվել անցյալ կամ ներկա, ապա ո՞րը կընտրեիք:

– Անցյալը, որովհետև ապագաս եթե տեսնեի, ինձ համար արդեն կյանքն անիմաստ կլիներ։ Չէ, որ այն քայլերը և այն ամենը, ինչ պետք է լինի ապագայում,մեզ համար անակնկալներ են, որոնք կյանքը երբեմն դաժան կերպով, բայց մատուցում է։ Անցյալ կվերդառանայի ոչ թե սխալների ուղղում կատարելու համար, այլ այդ ամենը հաշվին շատ ճիշտ ու օգտակար բաներ սովորելու, որոնք ցավոք շատ անգամներ չեմ հասցրել ու հնարավորությունը աչքաթող եմ արել։

– Ի՞նչն է պակասում մարդկանց, որպեսզի լինեն ավելի խաղաղ և միասնակամ:

– Մարդկանց պակասում է իրենց իրական ԵՍ֊ը։ Նրանք ձգտում են բոլորին իրենց կողքին պահել, բայց դա իրականում սխալ է։ Ավելի խաղաղ լինելու համար մարդուն պետք է իր ԵՍ֊ը, իսկ նրանք իրենց իրական ԵՍ֊ը կորցնում են ու շատ հաճախ փոխում են ուրիշի համար։

– Ի՞նչ կոչ ունեք հայ հասարակությանը:

– Թող մարդիկ ապրեն սեփական կյանքով։ Ուրիշի կյանք խցկվելուց առաջ և դիմացինի սխալը մատնացույց անելուց առաջ, թող իրենց կյանքը դասավորեն ու իրենց ճիշտը սովորեն։
Կցանկանայի, որ դիմացինից սեր մուրալուց առաջ, նախ իրենք իրենց սիրեն և վստահ եմ, որ աշխարհում անկեղծ սերը կրկնապատկվի։