Գայանե Դալլաքյան – «Քաղաքը նույնն է, մարդիկ են տարբեր»

Լուռ են հայացքները մարդկանց,
Բայց և խոսուն, և ապրված:
Հանդիպում են հայացքները խաչմերուկում այն՝

սին, փոշոտ ու կնճռոտ:

Անտարբեր են հայացքները,
Անսիրտ, լալկան ու կոտրված:
Ելք չեն գտնում խաչմերուկում…
Ո՞ր կողմ գնան, որտե՞ղ փնտրեն:

Պտտվում էր նույն անիվը:
Նույնն երգն էր միշտ երգվում:
Ո՛չ լսող կար, ո՛չ ցանկացող…
Իսկ դու ոռնա՜, գրո՜ղը տանի,
Իսկ դու գժվիր, ո՞ վ է տերդ:
Կույր են մարդիկ ու կաշառված
Հենց այն օրից
Երբ լռեցինք, վստահեցինք…
Վստահելով ոչնչի:

Քաղաքը նույնն է, մարդիկ են փոխվել: