Բարև
Մարդ եմ
Ինձ նման
Ապրում եմ լուցկու տուփի մեջ
Ինքս իմ գոյությունը անվերջ ժխտելով…
Ինձ նման հազարները այրվել են,
Մոխրացել՝ամբողջովին կամ ոչ
Տասնյակները՝ իմ պես
տեղավորվել են նույն տուփում։
Վախենում եմ չլինելուց,
չսպասելուց, չկարոտելուց, չզգալուց…չայրվելուց։

Ի՞նչ անեմ
Շատ եմ հող շնչել
Թոքերիս ճաքեր կան
ու հոգումս սպասումներ
Դուրս ցցված երակների պես, որ ներարկիչ են երազում..
Ինձ նման ես-ը, դու-ն, կնճռաչափ ճաքերը, երակներն ու ներարկիչը.
Պարզ մաթեմատիկա ու կյանք…

Ես հաղթել եմ բոլոր չսկսված պատերազմներում,
Ավարտել չնախագծված շենքերն ու կարդացել չգրված բոլոր գրքերը
Էսքանը…