Դավիթ Մշեցի – «Ինչ լավ է»

Ինչ լավ է լինել բոլորից հեռու՝

Ու լինել խաղաղ՝ շնչի պես մանկան,

Լինել կուսական բնության գրկում

Եվ հաշվել բոլոր գույները աշնան:
Կռիվը տեսնել վերջին տերևի,

Մասրենու փշոտ ժպիտը զգալ,

Դողդոջ շողերը խմել արևի

Եվ աշունահար ու թախծոտ ժպտալ:
Երամը տեսնել չվող հավքերի,

Խնկարկել նրանց գալուստը կրկին,

Զուլալությունը առվակի գգվել՝

Երազը պահ տալ գաղտնապահ ծովին:
Մոռանալ ամեն վիշտ ու տառապանք,

Մարդուն մոռանալ, և աշխարհն արար,

Ապրել մի թաքուն՝ գողացած խայտանք,

Աղոթել հեռու սիրածի համար: