Դաթիվ Հովհաննիսյան «Միջազգային փորձաքննությունը, որ իբր միտված էր փարատելու կասկածները, ավելի շատ կասկածներ հարուցեց»
Եթե խնդիրը ոչ մի կասկած չհարուցող եզրակացություն ստանալն էր և բյուջեից էլ այդքան մեծ գումար էր հատկացվել, փորձաքննությունը պետք է հանձնարարվեր միջազգային այնպիսի անառարկելի հեղինիկությամբ կազմակերպության, որի ոչ անաչառությունը, ոչ պրոֆեսինալիզմը ոչ մեկի մոտ կասկած չէր հարուցի։
Իսկ ի՞նչ են արել՝ փորձաքննությունը պատվիրել են լիբանանյան մի անհայտ կազմակերպության, որին ոչ մի դեպքում չես համարի միջազգային հեղինակավոր կազմակերպություն, որի անաչառության և անկաշառության համար ոչ ոք չի կարոր երաշխիքներ տալ, սրանք էլ ինչ-որ փաստաթուղթ են գրել, որից ով որ հատվածը ուզում է մեջ է բերում։
Հենա մի լիբանանյան կազմակերպության՝ Սանիթեքի վիճակը տեսնում ենք՝ աչք ծակող կոռուպցիոն պայմանավորվածություներ Երևանի քաղաքապետարանի նախկին ղեկավարության հետ, աշխատանքի սաբոտաժ, ծայրահեղ ոչ պրոֆեսինալիզմ։ Հիմա ինչ երաշխիք որ այս մի կազմակերպության հետ էլ ինչ-որ մեկը չի պայմանավորվել․ Լիբանանում դա անելը նույնիսկ ավելի հեշտ է քան Հայաստանում, Հայաստանում բացահայտվելու վտանգը շատ ավելի մեծ է։
Այս՝ ավելի շատ կասկածներ հարուցող և հակասական ու խնդրահարույց փորձաքննության արդյունքներից հետո թերևս ամենալեգիտիմ ճանապարհը մնում է կյանքի կոչել օգոստոսի 17-ի հանրահավաքում ուղիղ ժողովրդավարության մասին հնչած ծրագրային կետերը և բոլոր ազդակիր համայնքներում անցկացնել հանրաքվե և դրա արդյունքներով որոշում կայացնել։
Իսկ հանրաքվեի արդյունքների՝ բացասական լինելու դեպքում պետք է ոչ թե քցել ներդող ընկերությանը, այլ համարժեք փոխհատուցել՝ ֆինանսականից սկսած այլ հանքեր առաջարկելով վերջացրած՝ թեկուզ Թեղուտը, որ հիմա անտեր վիճակում է հայտնվել(իհարկե եթե քննությամբ չպարզվի, որ կոռուպցիոն պայմանավորվածությունների միջոցով են ձեռք բերվել լիցենզիաները)
Իսկ ամենավատն այն է, որ այս կիսահղի լուծումները հատուկ է ոչ միայն Ամուլսարի հարցին, այլև իշխանության տնտեսական բլոկի ողջ տրամաբանության ու մտածելակերպի արտահայտությունն է։ Այս կիսահղի մտածելակերպի արդյունքում են ձախողվում(դանդաղում) նաև Արսեն Թորոսյանի առաջարկած ռեֆորմները, իսկ Արսենը առայժմ միակ նախարարն է, որ իրական ռեֆորմներ է առաջարկում, ոչ թե առաջնորդվում է կեղծ կայունության կուրսով(ևս 3 նախարար նույնպես ձգտում են ռեֆորմիստի կարգավիճակին, բայց որոշ ժամանակ է հարկավոր նրանց լիարժեք գնահատելու համար)
