Robin Audette-ը և Kirk Hisko-ն՝ Օտտավայից, անհամբերությամբ սպասում էին ծնող դառնալուն։ Վերջապես նրանց երազանքը իրականացավ, ծնվեց Էվերը։ Աղջկա մոտ ամենինչ ավելին քան հիանալի էր, կամ այդպես էր թվում նրա բժշկին։

Երբ եկավ փոքրիկին ծննդատնից դուրս գրելու պահը ծնողները անհամբերությամբ սպասում էին, թե երբ են աղջկան տուն տանելու և սկսելու իրենց լիարժեք ընտանեկան կյանքը՝ համալրված նոր անդամով: Սակայն նրանց ուրախությունը երկար չտևեց, քանի որ բնակարան տեղափոխվելուց ընդամենը մի քանի ժամ անց աղջկա կողմից ցուցաբերած անկանոն վարքագիծը ծնողների համար անհանգստության պատճառ է դառնում: Փոքրիկը բացարձակ չէր ուտում և անդադար լաց էր լինում։ Նման վիճակի պարբերաբար կրկնությունը ստիպեց Robin-ին և Kirk-ին դիմել բժշկիների օգնությանը։ Որոշ հետազոտություններ անցակցնելուց հետո նրա մոտ <<Թթվային ռեֆլյուքս>> հայտնաբերվեց, ինչը, բարեբախտաբար, կարելի էր բուժել դեղերի միջոցով:

Տևական բուժումից հետո Էվերի ինքնազգացողությունը սկսեց կարգավորվել, ինչի մասին կարելի էր դատել աղջկա մոտ բարձր տրամադրության առկայությամբ: Ու երբ թվում էր, որ բոլոր խնդիրներն այլևս անցյալում են, աղջկա մոտ սկսեցին առաջ գալ մի շարք այլ վարքագծային տարօրինակություններ, որոնցից պարզ էր դառնում որ խնդիրը միայն նրա մոտ հայտնաբերված <<Թթվային ռեֆլյուքս>> հիվանդության մեջ չէ: Էվերը չէր զարգանում նույն արագությամբ, ինչ նրա հասակակիցները: Ավելին, աղջիկը օրվա ընթացքում քնում էր ընդամենը մեկ-երկու ժամ, սակայն ցույց չէր տալիս հոգնածության որևէ նշաններ։ Տեսնելով այս ամենը փոքրիկի ծնողները ստիպված էին կրկին անգամ դիմել բժիշկների օգնությանը:

Երկամյա աղջկա մոտ ախտորոշեցին Հրեշտակի սինդրոմ։ Սակայն այն անդրադառնում է ոչ միայն աղջկա քնի, այլ նաև խոսքի վրա։

<<Ես երբեք չէի լսել Հրեշտակի սինդրոմի մասին: Սարսափելի է, երբ այն, ինչի մասին կյանքումդ երբեք չես լսել, անսպասելիորեն դառնում է առօրյայիդ անբաժան մասը: >>,-ասում է աղջկա մայրը։

Էվերն արդեն վեց տարեկան է: Նա բավականին ակտիվ և ուրախ փոքրիկ է.

<<Նա հրաշալի երեխա է։ Նրան ոչինչ չի հիասթափեցնում, ոչ մի բան չի կանգնեցնում նրան և նա երբեք չի դադարում պայքարել։ Մարդիկ անդադար հարցնում են, թե արդյոք մենք հույս ունենք, որ նա կբուժվի։ Իհարկե ունենք, բայց ոչ այն պատճառների համար, որոնց մասին նրանք մտածում են։ Մեզ համար նա անթերի է։ Մենք պարզապես ցանկանում ենք, որպեսզի նա հետագայում լիարժեք և առանց ավելորդ բարդությունների կյանք ապրի։>>