Ավդալյան Անահիտ – «Իմ ուղղանկյուն հոգին»
Փակում եմ աչքերս ու մտովի քեզ նվիրում ինձ ու իմ ուղղանկյուն հոգին:
Հոգուս ուղղանկյունն եմ ուզում քեզ նվիրել։ Այլ երկրաչափական պատկերներ ինքդ էլ կարող ես գտնել։
Երբ ես քեզ սիրեցի, իմ ներսում ամեն ինչ ուղիղ էր, և երբ գնացիր` բաժանվեց անկյունների։
Պատրաստեցի ամուր փայտից, որ չնվիրեմ ուրիշներին, որ չխլեն քեզ ինձնից, որ փաթաթվելիս` ամեն անկյուն հիշեցնի քեզ։
Եվ հիմա շատ փոշոտ ես, ու զգում եմ, հոգնել ես իմ ուղիղ լինելուց։ Քիչ-քիչ փլվում ես գլխիս ու չեմ կարող քեզ պահել։ Վախենում եմ, որ կանցնես հոգուս միջով ու հոգիս էլ կավիրես։ Այն հոգին, որ քեզ համար էի ուղիղ ու հարթ գծել…
Ու ես կրկին փակում եմ աչքերս ու մտովի նվիրում քեզ ինձ ու իմ ուղղանկյուն հոգին…
