Աստղ Խաչատրյան – «Անվերնագիր»
Դժվար է մեկտողել հեռավորությունն
ու մեկտեղել
բանաստեղծության հետ,
ամեն անգամ դժվար է
տողերին երակ տալ
ու թանաքով մաշկիդ գույնը նկարել։
ինչ-որ ժամացույց մեզ տանուլ է տալիս,
ու անվերջ պտտվող
էդ կազինոյում
պարտվում ենք խաղադրույքը՝
իմ ու քո հանդիպման…
Դժվար է ամեն անգամ
լողալ հեռավորության
պատկերացումներում
մինչև թղթե ցամաքում
խորտակվելը…
Ես զգում եմ տարածությունն,
ու ռեզինե սպասումների
հարվածները.
երդվում եմ՝
օր օրի ավելանում են
քո մասին ցավեցնող
մակդիրային կապտուկները։
Դժվար է չհավատալ
հեռավորության, քո ու սպասման
եռանկյունում փշրվող
գոյությանս,
փոխարենը հեշտ է
չհավատալ
Բերմուդյան վարկածին,
լացող նախագահներին,
կատուների յոթ կյանք ունենալուն
ու ամեն տեսակ անհեթեթությանը,
որն առաջին հերթին ու միայն
հետաքրքրություն է…
բայց դժվար է հերքել
հեռավորության, քո ու սպասման
եռանկյունում փշոտվող
անհեթեթությունը…
ինչ-որ ժամացույց մեզ տանուլ է տալիս,
ու անվերջ պտտվող
էդ կազինոյում
պարտվում ենք խաղադրույքը՝
իմ ու քո հանդիպման…
Հետևեք Ինձ՝
