Արտյոմ Մանյան – «Կյանքից մի հատված»
Այդպես էր անում ամեն անգամ անձրևից հետո …
Պատուհանի փեղկը կիսաբաց անելով փորձում էր ծաղկային օդը ամբողջությամբ շնչել։
Իսկ մինչ այդ նրա գրասեղանին դրված ձայնապնակը նվագում էր ինչ-որ հնում մոռացված մեղեդի , որ զգացմունքների հաճելի քաոս էր առաջացնում ։
Մտքում անընդհատ նա էր ՝ փայլող արևը։
Տղամարդը, ում երեսին վաղուց արդեն նշմարվում էին ծերության կնճիռները այդպես էր անվանել այն աղջկան ում հետ ծանոթացել էր 3 տարի առաջ։
Երբ անձրևը ավարտվեց , նրա գլխում մի միտք փայլատակեց՝ գնալ տանից ոչ այնքան հեռու գտնվող այն բարը , որտեղ ծանոթացել էր աղջկա հետ։
Թեպետ արդեն կեսգիշեր էր , բայց այդ օրը փողոցային լույսերը ավելի պայծառ էին լուսարձակում։
5 րոպե էր անցել , երբ հասավ իրեն ծանոթ այդ վայրը ։
Երբ մտավ շեմից առաջին ում տեսավ , իրեն ծանոթ աշխատակիցն էր.
-Բարև Պատրիկ , ինձ համար մի բաժակ ռոմ լցրու։
Երբ խմիչքը սկսեց խմել, նրա գլխում մտքերն էլ ավելի պայծառացան։
Անընդհատ նշմարում էր Քեթի պատկերը։
Այդպես էր անվանվուն այն աղջիկը ում հետ ծանոթացել էր այդ վայրում։
Հանկարծ աչքը ընկավ կողքի սեղանին, մի պահ զարմանքից քար կտրեց ու բացականչեց .
-Ա՜հ միթե՞ հնարավոր է ։ Եվ աղջիկը , ով զարմացած նայում էր տղամարդուն , ասաց. -Կներեք, դուք ինչ որ բան ասացի՞ք։
Հենրին , ով այս պատմվածքի գլխավոր հերոսն էր , գրեթե տասը րոպե լուռ նայում էր այդ աղջկան։
Հանկարծ սթափվեց ու հասկացավ , որ այդ աղջիկը Քեթը չէր։
-Բարև , կներեք , Ձեզ շփոթել էի մի ուրիշի հետ ։
Աղջիկը թեթև ժպտաց։ -Ինչ եք ասում , ոչինչ։
Հենրին ցանկանալով այդ իրավիճակից դուրս գալու ավելի հարմար եզր գտնել ասաց.
– Ես Հենրին եմ։
– Հաճելի է Հենրի , իմ անունը Բիլլի է ։
Այդպես անցավ ծանոթության մի քանի րոպեները ։
Տղամարդը առաջարկեց գնալ իր տուն, իսկ Բիլլին հաճելի էր իր զրուցակիցը և նա համաձայնեց։
Երբ տուն հասան այնտեղ անտանելի խառնաշփոթ էր տիրում ։
Հենրին ուզում էր խոսել աղջկա հետ ։
-Բիլլի, ես ուզում եմ պատմել մի փոքր իմ պատմությունից ։
Աղջիկը , ով սկսեց իրեն արդեն կարևոր զգալ , լուռ գլխով արեց ։
– ….նախկինում , ես հենց այդ վայրում էի ծանոթացել Քեթի հետ ։ Այսօր ես քեզ մի պահ շփոթեցի նրա հետ։ Ինչևէ։ Երեք տարի առաջ մենք երկուսով` ես և Քեթը մեր բարեկամությունը սկսեցին այնտեղ , մի շիշ գինու ընկերակցությամբ։ Դրանից մեկ շաբաթ անց մենք որոշեցինք միասին ապրել։ Այո’ , կորող է ասածս խելահեղ թվալ բայց այդպես էլ եղավ ։ Մենք սիրահարվեցինք իրար , սկսեցինք ուղղակի լուռ ապրել միմյանցով ու գտնել մեկս մյուսին երջանկացնելու նորանոր գաղտնիքներ ։ Այսպես անցավ մեր համատեղ կյանքի երկրորդ տարին ։ Մի օր Քեթին նամակ եկավ , գործնական հանդիպում էր նշանակված մեկ այլ քաղաքում։ Ես փոքր ինչ վիճեցի նրա հետ , որ չգնա , բայց անօգուտ։ Գիշեր էր , երբ մենք համբույրով բաժանվեցինք։ Ես անհանգիստ էի , իմ սիրտը ինչ որ վտանգ էր գուժում ։ Այդպես անցավ երկու օր , այդ երեկո պետք է Քեթը գար ։ Ես անչափ ուրախ էի , մեր համար ընթրիք էի պատրաստել, սովորական դարձած մեկ շիշ կիսաքաղցր սպիտակ գինի էլ կար։ Հանկարծ զանգ եկավ . – Այո , Քեթ սիրելիս ։ Անհամբեր ասացի ես ։ Հանկարծ ինչ էր անծանոթ ձայն ասաց , որ նա էլ չկա , հետ գալու ճանապարհին մեքենան վթարվել էր ։
Հենրին այլևս չկարողացավ շարունակել իր պատմությունը հեկեկալով գլուխը դրեց Բիլիի ծնկներին ։ Իսկ աղջիկը պակաս չէր հուզվել ։
Այդպես անցավ ողջ գիշեր , առավոտյան երբ արևի շողերը սկսեցին լուսավորել սենյակի պատերը նրանք սթափվեցին։ Հենրին , ով կարծես նոր շունչ էր ստացել այդ ծանր հուզական վիճակից հետո , բացականչեց .
-Բիլլի , կամուսնանա՞ս ինձ հետ։
Այո, այդ ամենը անսպասելի ու շոկային էր աղջկա համար , բայց պատմությունը և հուզմունքը այնքան զգավմունքներ էր արթնացրել…
