Արմինե Մուրադյան – «Հայրենիք»

Հայրենի՛ք,
ի՞նչ խոսքերով քեզ գովեմ,
որ իմ սրտում ծվարած
սերը հանկարծ չխամրի։
Ինչքա՞ն ամուր քեզ փարվեմ՝
գրկելով հողն արյունոտ,
որ սահմաններդ միշտ ամուր պահվեն։

Դարերի բեռից մեջքդ ծռվել է,
բայց դու պիտ քայլես,
ու առաջ շարժվես՝
հար ամոքելով սրտիդ վերքերը։

Սրբի՛ր արցունքները քո,
որոնք հոսում են լռին ու անդարձ,
ինչպես կորցրած մեր այն հողերը։

Հայրենի՛ք,
ի՞նչ խոսքերով քեզ գովեմ,
որ սահմաններում կանգնած՝
զինվորի աչքերը լուսե
Երբեք չփակվեն,
որ նորից հանկարծ
չմարի գարուն մի քսաներորդ։
Հայրենի՛ք…