Արմեն Թադևոսյան – «Գրավի՛ր բարձունքը»

Եկ  պատկերացնենք,  որ  միասին  քայլում  ենք  երկար  ճանապարհով: Ճանապարհը հարթ է,  ասֆալտապատված, շուրջը  ամեն  ինչ նույն  է,  միապաղաղ: Ես կձանձրանայի,  իսկ դու՞: Հիմա  պատկերացնենք, որ  այդ  ճանապարհը  ինքներս  ենք  ստեղծում,  այն  պետք է  անցնի  կիրճերի  ու  սարերի  միջով, շուրջն  էլ  անընդհատ  փոխվում  է: Այ  սա  իրոք  հետաքրքիր  կլիներ:

Կյանքը ևս  ճանապարհ  է: Թեև յուրաքանչյուրի ճանապարհը  յուրահատուկ  է,  բայց  կա ճանապարհի  երկու  տեսակ:  Առաջինում  գրեթե  նույնն  են  դժվարությունները,  հաջողությունները,  նույնն  է  առօրյան  ու  խնդիրները:  Թեկուզ  կան  մանր-մունր  տարբերություններ,  բայց  ամեն բան  այնքան  նման է,  որ  լուծման  տարբերակներն էլ  են  նույնը:

Երկրոդ  ճանապարհը  տարբերվող է: Թեև  կան խորը  ձորեր  ու   բարձր  լեռներ,  բայց  բարձունքը  գրավելու  հաղթանակի  բերկրանքն  ավելի  մեծ  է: Այս  ճանապարհն  անցնողների  գլխավոր   նպատակը  նոր  բարձունքներ  գրավելն  է,  ու  թեկուզ այն  անցնելը  այդքան  էլ  հեշտ  չէ,  բայց  նաև  անհնար  էլ  չէ: Իսկ  արդյունքը կյանքից նոր  ու  լիքը  պարգևներ  ստանալն  է:

Դու  ևս  կարող  ես:  Քո  առաջին  բարձունքը  կարող  է  լինել  որևէ  լավ  սովորություն  զարգացնելը  կամ  նույնիսկ  լավ  խոսքեր  ասելը:  Աստիճանաբար  նպատականերդ  մեծացնելով  ավելի  շատ բարձունքներ  կհաղթահարես  ու  հետագայում  կնկատես,  որ  արդեն  մեծ  բարձրության  վրա  ես,  բայց  զգույշ  կլինես. հպարտությունը  մարդուն  ցած  է  նետում,  բայց  աշխատասիրությունն  ու  նպատակասլացությունը  մարդուն  բարձրացնում  են:

Երևի  կընտրես  երկրորդ` քո  հեղինակային,  ճանապարհը:  Ընտիր  է:  Միասին  կշարժվենք, պարտություններից  կսովորենք,  բայց  վերջում  կհաղթենք,  որովհետև ես էլ,  դու  էլ  կարող  ենք:  Դե՛,  գրավի՛ր  բարձունքը:

Ձեզ նույնպես կարող է դուր գալ