
Ես Արման Վարդանյանն եմ, ծնվել եմ 2006 թվականին Երևանում: Ապրում եմ Երևան քաղաքում: 2012 թվականից հաճախել եմ Երևանի 160 հիմնական դպրոց: Գերազանց եմ սովորել Գրականություն և Հայոց լեզու առարկաները: Ստեղծագործել եմ դեռևս մանկուց և մի քանի տարի առաջ սկսեցի ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերներ` որոնցում լուսաբանում եմ արդի և դասական պոեզիա:
Ես ինձ անվանում եմ «Սև և սպիտակ պոետ» այն պատճառով, քանզի իմ ստեղծագործություններում ներկայացնում եմ կյանքի սև և սպիտակ կողմերը:
Մարդիկ կարիք ունեն պոեզիայի և գրականության, և կցանկանայի, որպեսզի բոլորը հագեցնեն իրենց գրական ծարավները դիտելով իմ գրական հաղորդումները և ընթերցելով իմ բանաստեղծությունները:
«Ինձ բացահայտեք» Երբ կհասկանաք իմ խորին վեպը, Երբ կշաղաղեք իմ քարե ծեփը ձեր փափուկ հողով, Կարծում եք փողով?, Սխալ եք անշուշտ: Իմ այբուբենը երբ որ ըմբռնեք, Տառերս լրիվ ձեզ ընծա կտամ, Թվերս երբ որ ճշմարիտ հաշվեք, Հոգիս անխնա ձեր հոգուն կտամ: Երբ կհասկանաք իմ լեզուները, Երբ կսերտեք ու անգիր կանեք, Իսկ եթե լեզուս մի լավ թարգմանեք, Ողջ սիրտս ահա նուրբ կգրավեք: Երնեկ թարգմանեիք լեզուս բառացի, Ու թող հավերժեր տառեր անսահման իմ պարզ ու շիտակ հույզերից բացի: Ու թող իմ լեզուն հասկանար համրը, Կույրը, անքանքար, տգետն ու մանրը, Ու թող գտնեին գզգզված հոգուս այն միակ սանրը: Արդյոք փորձել եք դուք բացահայտել իմ եղանակը, Այն ոչ ամառ է, ոչ աշուն, ձմեռ, ոչ էլ հինգերորդ այն եղանակը, Այն ամենավերջին, դեռ չտեսնված եղանակիկն է, Որ իր մեջ ունի և´ խորը աշուն, և´ սառը ձմեռ , և´ քնքուշ գարուն, և´խեղդող ամառ: Չունեմ ոչ մի բառ: Պարզապես կասեմ մի նուրբ հույզ անտառ, Թե ուզում եք ինձ հավերժ բացել, մտեք ձեզ խնդրեմ իմ խորը անտառ: Մոտեցեք ծածուկ իմ բացատներին, Լքված տներին, Անապատներին, Ու թե կարող եք խնդրեմ սատկացրեք երբեմն խայթող այս կարիճներին: Ու երբ որոշեք կենացս արբենալ , Ապա իմացեք մի թունդ գինի եմ, Առանց հաց խմեք`կթունավորվեք: Լողացեք խնդրեմ իմ հսկա ծովով Ձեր հոգուց ձուլված մեծ նավակներով, Ու թեև հանկարծ խորտակվեք ծովում, Շատ մի մտածեք, ձեզնից եմ խռով: Ու եթե հասնեք այն վերջին կետին, Բացահայտել եք իմ գաղտնի հոգին, Անտառից հետո, թե ճամփա գտնեք, Այս խոր անտառս նվեր ձեր սրտին..... *** Մինչև երբ պիտի ինքս մեզ ստենք Ու կոշտ մեղքերը կակուղ յուրացնենք:
Մինչև երբ պիտի ժպտանք չարիքին` Ինչ է ոսկյա թագ ունի գլխին: Մինչև երբ պիտի ցրենք օրերը, Մեկ է չորացած դար է դառնալու, Լավ է ճիշտ ապրել ամեն վայրկյանը, մեկ է վաղը էլ ետ չի գալու: Մինչև երբ պիտի չափիչներ գործենք, Ու ամեն հոգու մեր ստով չափենք: Տեսնես երբ պիտի նաժիշտներ վարձենք, Բայց ոչ տուն մաքրող, Այլ հոգի սրբող, Արդեն հասկացաք, ով է նաժիշտը, Նույն ինքը`խիղճը: Եկ խիղճ փակցնենք մեր հոգիներում, Փակցնենք շոհով մեծ սիրուց սնված, Ոչ հանուն փառքի` նախանձով հարբած: Մինչև երբ պիտի դատենք բոլորին, Մինչդեռ հենց մենք ենք բուն հանցագործը, Մեկ է,անում ենք դատելու փորձը: Տեսնես երբ պիտի ապրենք որպես մարդ, Ու չվաճառվենք ինչպես էժան զարդ Ու լինենք կյանքում անուշաբույր վարդ,որը կարձակի սրտեր շոյող հոտ, Ոչ լինենք կյանքում անհասցե ծնված ու հոգի տանջող, անսեր մոլախոտ: Տեսնես երբ պիտի ապրենք այնպիսին, Ինչպես վայել է ճշմարիտ մարդուն, Ոչ թե հասարակ ցավեր զգալիս , Կրեկենք ինչպես շուն տեսած կատուն:
Վերջում էլ մի խորհուրդ մարդկանց`Մարդ եղեք մարդիկ….
Սիրով`Սև և սպիտակ պոետ`Արման…..
Ինչպիսի՞ն է ձեր արձագանքը
Զվարճալի
0
Օգտակար
0
Սիրելի
0
Վստահ չեմ
0