Արման Ակլունց – «Ապրիլյան քառօրյա պատերզմի զոհերի հիշատակին»

Ու թե եզերքին հզոր Արազի,

Մի օր մեղմ փչի հովը Կովկասի,

Ու դեմքս շոյի` Հոգիս կհառնի Մոխրից մռմուռի,

Ու Ձեր սրբացած հին դամբարանից

Սիրտս կճչա անթաքույց ցավից,

Եվ կկսկծա Ձեզ թողած պարտքից`

Հայոց աշխարհը Ջավախքի փեշից,

Ու Ձեր ամեն մի կաթած արյունից մի նոր վանք շինվեց բարձր բլուրից և անատոլիական ազգիս հուշերից,

Ձեզ համար մատաղ Սյունյաց լեռներից,

Եվ Ձեր ցավագար աղաղակներից,

Անեծքներ հոսեց մեր ավարայրից,

Ու ծնկի իջած մենք ուխտի ելանք Պատմական հզոր մեր Այրարատից,

Եվ սուգը` խեղտած մեր կուռ սրտերում, հանկարծ ժայթքում է մեր կոկորդներում,

Ու կանգ չենք առնի պիղծ մզկիթներում,

Ազգիս հրածին` հերո´ս զավակներ,

Դուք մեզ թողել եք վե´հ հիշատակներ,

Ու չմտածեք Դուք մի պահ հանկարծ`

Մեր տղերք հաղթած,

Իրենց թալանից ու ստից շինված

Կեղծ մեհյաները Կտեսնեք քանդված,

Ու ինչպես հուրը` դաժան ապրիլին մտավ մոխրեցրեց ամեն տուն ու բուն,

Այնպես և լուրը մեր հաղթանակի, կհնչի զնգուն,

Ու կպտտվի մեր անմեռ երկրում,

Ու պար կբռնեն Լոռում,

Գուգարքում, թե´ Արարատում և թե´ Արցախում,

Կլցվեն թասեր Գեղամա ծովի չքնաղ տարածքում,

Կվերածնվի Ձեր հիշատակը մեր հոգիներում,

Ձեր մարմինները` Հավերժ կենդանի,

Ձեր հոգիներն` առանց կապանքի,

Ու հենց որ փչի հովը Կովկասի, նորից կհառնեք ջրից Արազի: