Ոսկեհեր Ապոլլոնը ծնվել է Դելոս կղզում:  Նա Զևսի և Լետոյի որդին է, Արտեմիս աստվածուհու եղբայրը: Նրա մայրը`   Լետոն, հալածված Հերայի ցասումից, ոչ մի տեղ չէր կարող ապաստան գտնել: Նրան հետապնդում էր Պիթոն հրեշը, որն ուղարկված էր Հերայի կողմից, և այդ անավարտ հետապնդումներից ու հալածանքներից դրդված նա թաքնվում էր Դելոս կղզում, որ այն ժամանակ լողում էր մոլեգնած ծովի ալիքների վրա: Լետոյի`   Դելոս բարձրանալուն պես, ծովի հորձանուտի միջից վեր խոյացան վիթխարի սյուները և կանգնեցրին այդ ամայի կղզին: Եվ կղզին անսասան քարացավ տեղում, և մինչ օրս դեռ կանգուն է: Դելոս կղզին ամբողջությամբ ամայի էր, այնտեղ միայն ճայերն էին ճաղրում, և հենց այդ ամայության մեջ էլ ծնվեց լույսի աստված Ապոլլոնը, և ամենուրեք հորդաց պայծառ լույսի հեղեղը: Լույսը, որպես ոսկի, ողողեց Դելոսի ժայռերը: Շուրջբոլորն ամեն ինչ շաղկեց ու շողշողաց. և մոտակա ժայռերը, և Կինթոս սարը, և հովիտը, և ծովը: Նորածին աստծուն բարձրագոչ փառաբանեցին Դելոս կղզում հավաքված աստվածները`   նրան ամբրոսիա և նեկտար մատուցելով: Ամբողջ բնությունը, աստվածուհիների հետ մեկտեղ, ցնծության մեջ էր:

Ապոլլոնը ծնվել է Դելոս կղզում, որտեղ նրա մայրը՝ Լետոն, հայտվնել էր Զևսի կնոջ՝ Հերա աստվածուհու ցասումից փախչելու հետևանքով: Լույսի աստվածը ծնվում է յոթ ամսեկան, ամսվա յոթերորդ օրը: Ապոլլոնի ծնվելու պահին կղզին ամբողջությամբ լուսավորվում ու փայլում է, իսկ կարապները յոթ անգամ շրջապտույտ են կատարում երկնքում՝ փառաբանելով ոսկեգանգուր աստծուն: Լետոն երեխային կրծքով չէր կերակրում՝ փոխարենը նրան սնուցելով նեկտարով ու ամբրոսիայով (հին հունական դիցաբանության մեջ աստվածների քաղցրահամ կերակուրը, որը նրանց երիտասարդություն ու անմահություն էր տալիս): Կրակի ու դարբնության աստված Հեփեստոսը Ապոլլոնի ու Արտեմիսի ծննդյան կապակցությամբ նրանց նետեր է նվիրում:

Ապոլլոնը շատ արագ էր մեծանում ու ուժ հավաքում: Ծնվելուց ընդամենը 4 օր անց նա կարողանում է սպանել հրեշօձ Պիթոնին, որը շարունակ անհանգստություն էր պատճառում Դելփիքի շրջակայքում ապրող մարդկանց: Հենց այստեղ էլ Ապոլլոնը հիմնում է իր սրբավայրը: Ըստ լեգենդի՝ ի սկզբանե Դելփիքի պատգամախոսարանը պատկանել է ոչ թե Ապոլլոնին, այլ՝ երկրի աստված Գեային, իսկ տաճարի առաջին պատգամախոսը եղել է հավերժահարս Դափնեն: Պիթոնին սպանելուց հետո նա տիրանում է տաճարին: Տաճարը տեղակայված է Պառնաս լեռան հարավային ստորոտին՝ ծովի մակարդակից 700 մետր բարձրության վրա: Հնում լեռան հարավային այդ լանջից բխում էին բազում աղբյուրներ, որոնցից հատկապես նշանավոր էր Կասոտիդա աղբյուրը: Այնտեղ էին աճում նաև «սուրբ դափնիները»:

Ապոլլոնի պաշտամունքի կենտրոնը համարվում էր Դելփի քաղաքում գտնվող Ապոլլոնի տաճարը: Առասպելի համաձայն՝ այստեղ էր թաղված Ապոլլոնի մահացու հարվածով սպանված հրեշավոր վիշապի տեսքով Պյութոն աստվածը։ Տաճարում դրված քարը՝ օմփալոսը, համարվում էր Պյութոնի գերեզմանաքար և, միաժամանակ, աշխարհի կենտրոնը՝ «պորտը»։ Նրա տեղը որոշելու համար Զեւսը երկու արծիվ էր արձակել արևելքից և արևմուտքից, որոնց հանդիպման տեղում էլ դրվել էր քարը։

Գարնանն ու ամռանը Ապոլլոնն ապրում էր Դելփիքում, իսկ աշնանը գնում իր մոր ծննդավայր՝ Հիպերբորեա: Նա ակտիվ կերպով մասնակցում էր Օլիմպիական խաղերին՝ վազքի մեջ գերազանցելով Հերմեսին, իսկ ձեռքի ուժի մեջ՝ հզոր Արեսին: Կարողանում էր փոխակերպվել բազեի և առյուծի: Նա հաճախ էր սիրահարվում թե՛ աստվածուհիների, թե՛ մահկանացու կանանց, սակայն շատ դեպքերում մերժվում էր: Վերը նշված Կասանդրայի դեպքից բացի հայտնի է նաև հավերժահարս Դափնեի հետ կապված լեգենդը ըստ որի՝ երբ Ապոլլոնը հետապնդում է նրան, Դափնեն օգնություն է աղերսում ու փախչելով՝ վերածվում է դափնու ծառի, որը հետագայում սուրբ ծառ է դառնում Ապոլլոնի համար: