
Քո մասին ծնված մայրամուտները
հիմա իմ մեջ արևների են սպասում,
որովհետև իմ հանդեպ մեռած զգացմունքներին
ես երբեք չեմ հավատացել:
Քո մասին հոսել են ճիչեր ու որպես հրաժեշտ է բացվել օրը,
բայց ես շարունակել եմ ապրել՝
մեռցնելով իմ ցավը խորը:
Քո մասին եղանակն է պատմել,
ու թռչունն է սավառնել օդում,
ու ինձ միշտ հավատացրել են՝
շուրթերդ անունս չեն ատում:
Քո մասին լռել եմ բազմիցս,
բայց ճակատիս է եղել անունդ,
թե չէ, ինչպե՞ս է,
որ երբ ինձ փողոցում տեսել են,
բարևի փոխարեն ասել են՝
ինչու՞, ինչպե՞ս ես ապրում:
Իմ արևերը մայր են կանչում մայրամուտներին՝ քո մեջ ապրող,
Որովհետև ես երբեք չեմ հավատացել՝
ծնողը իր բալին թողնում է:
Ինչպիսի՞ն է ձեր արձագանքը
Զվարճալի
0
Օգտակար
0
Սիրելի
0
Վստահ չեմ
0