Աննա Սրապիոնյան – «Անվերնագիր»


Իսկ ես մնալու եմ գրքերիդ էջերի վրա:

Այն գրքերի, որոնց մասին չես էլ հիշում ու թվում է ատում էլ ես…

Ես մնալու եմ օրագրերիդ մաշված վերջին խզբզված էջերին, որոնք առհամարհանքով նետել ես գրասեղանիդ մի փոշոտ անկյունում:

Ես մնալու եմ պատուհանագոգիդ վրա դրված ծաղկամանում, որի ճաքճքած հողում ծաղիկն արդեն չորացել է անուշադրությունիցդ:

Ես մնալու եմ դաշնամուրիդ ստեղներին, որոնցից մի ժամանակ հնչում էին իմ սիրված մեղեդիները:

Ես մնալու եմ սրտաբուխ մտքերումդ, որ երևի մի օր խեղդվեմ:

Ես մնալու եմ, որ ինձ չհիշես:

Իսկ, երբ հոգնեմ ու գնամ, երևի հիշես հնամաշ օրագրերիդ մասին, որոնք գրասեղանիդ անկյունում թաղվել են փաշու կույտի տակ…


 

Ձեզ նույնպես կարող է դուր գալ