ԱնիՔԱ – «Տխրելու արվեստը»
Ո’չ, սխալվում եք , ոչ ոք երբեք չի տրվում մարդկանց, մարդիկ տրվում են զգացմունքներին: Հաճախ դա լինում է սիրո տեսքով, շատ ժամանակ` հրապուրանքի, իսկ առավել հաճախ` կոտրվածության: Մարդիկ մեզ ամենուր և անընդհատ կոտրում են: Մենք ցավ ենք ապրում, իսկ նրանք հեշտ և հանգիստ ասում են, որ նրանց համար ուղղակի եղել ենք «պարապ» ժամանակի խաղալիքը: Դու չես տխրում միայն քեզ համար, դու նաև տխրում ես նրանց համար, ում նույնպես կոտրել են: Երբ քեզ կոտրում են` դու հասկանում ես, թե իբր աշխարհի ամենատխուր մարդը դու ես: Դու մի’ մտածիր, որ միայն մարդիկ են կոտրվում, ո’չ կոտրվում են կենդանիները, բնությունը, աշխարհը ամեն ոք ու ամեն բան կոտրվում է: Շատ հաճախ մարդիկ իրենց «տխրության» դիմակը թաքցնում են «ուրախության» դիմակի տակ, բայց, երբ արդեն հոգնում են ուրախ ձևանալուց, ցույց են տալիս ճշմարտությունը և այլևս չեն հավատում, որ մի օր ամեն բան լավ է լինելու…
