Անահիտ Բայրախտար – «Մենք շատ ժամանակ ենք կորցնում»
Մենք շատ ժամանակ ենք կորցնում։
Մենք չենք նկատում,բայց ժամանակը անցնում է։ Քնած ժամանակ մենք րոպեում ունենում ենք վաթսուն վայրկյան լույսի կորուստ։ Մենք մեր պլանների սկզիբը միշտ դնում ենք ինչ֊որ հատուկ օր. 《Ամսի մեկից կսկսեմ դիետա պահել》, 《Երկուշաբթի օրվանից կսկսեմ տնայիններս գրել》, 《Հաջորդ շաբաթվանից կսկսեմ կարդալ այս գիրքը》։ Իսկ ինչու՞ ոչ հիմա,այս պահին,այս րոպեին։
Մենք մեր ֆանտազիայի սահմաններում սկսում ենք երազել այն կյանքի մասին,որով կցանկանայինք ապրել,փոխարենը ձեռնարկենք քայլեր այդ կյանքը ստեղծելու համար։
Մենք շատ ենք վախենում…վախենում ենք սխալ քայլ անելուց,սխալ համարի զանգահարելուց,սխալ բառ օգտագործելուց,մարդուն վիրավորելուց…մենք վախենում ենք,երբ մեր նկարած դիմանկարը չի համապատասխանում բնորդի իրական դիմագծերին։ Մենք վախենում ենք՝ապրելուց։ Վախենում ենք խոստովանել ինքներս մեզ,որ մեր ստեղծած իդեալը գոյություն չունի։
Մենք վախենում ենք լիարժեք ապրելուց։ Երբ ուրախանում ենք,մեր մեջ վախ է առաջանում,որ այդ ուրախությունը կարող է խաթարել մի մեծ տխրություն։
ՄԵԶ ԲԱՑԱԿԱ ԵՆ ԴՆՈՒՄ ԻՆՉ֊ՈՐ ԱՆՎԱԽՆԵՐԻ ՄՈԼՈՐԱԿՈՒՄ,ՈՐԻ ՀԱՍՑԵՆ ԱՅԴՊԵՍ ԷԼ ՉՍՈՎՈՐԵՑԻՆՔ։
Հեղինակի էջ ՝ Facebook.com
