Ճանաչիր ինձ – Ան խաչատրյան
Ես Ան (Անուշ) Խաչատրյանն եմ։ Ծնվել եմ 1997թվականի՝ ապրիլի 18_ին։ Գրել սկսել եմ 2011թվականից։ Սկզբում չէի ցանկանում բոլորն իմանային այդ մասին և դրա համար գրերս այլ անունով էին . <<Մնացյալ ամբողջ կյանքը>>… Հետո գաղտնի մնալն ինձ դուր չեկավ, և կտրուկ որոշեցի անունովս հանդես գալ։ Գրերս չեմ հաշվում, բայց մոտ 500 կլինեն։ Ոճ դեռևս ձեռք չեմ բերել, թեմաներն ինքսնստինքյան է ստացվում՝ երևի ըստ տրամադրությանս… 2016_2017թվականներին արդեն ֆեյբուքյան տիրույթում ինձ ճանաչում էին։ Ես ոչ հանճար էի, ոչ էլ կայացած գրող, բայց <<սիրել էի տալիս ինձ>>… Մի քանի գրական խմբերում եմ եղել, շատ էին ոգևորում ինձ, սակայն զգացի որ այդ ամենն իմը չէ.. Ես մանկուց սովոր եմ ի՛նքս.. ի՛նքս մենակ լինել և դուրս եկա, սկզբում խմբերից, այնուհետև հանգամանքների բերումով նաև ֆեյսբուքից։ Կարոտում են ինձ… Կարոտում եմ ես, բայց այս կյանքում պատահում է որ՝ ինչ-որ բանի հասնելու համար, պիտի որոշ բաներից հրաժարվես… Դեռևս դադարի մեջ եմ… Ստեղծագործելը ի վերուստ շնորհ է և վախեր չունեմ թե կանհետանա….
Իմ բանաստեղծություններից
Երկու երես չունե՜մ,
Որ մեկով քեզ նայեմ,
Մյուսով՝ չափեմ թարս...
Երկու երես չունե՛մ,
Մեկով քեզ լայն ժպտամ,
Մյուսով՝ ետևիցդ խնդամ...
Երկու երես չունե՛մ,
Սիրտս բացեմ մեկին,
Փակեմ՝ մյուսի առաջ...
Երկու երես չունե՛մ,
Հոգով սիրեմ մեկին՝
Մեկ այլ սիրո՜ տրվեմ...
Երկու երես չունե՛մ,
Հավատացե՛ք մարդիկ,
Ես լոկ մի ԵՍ ունեմ...
Արդքան նմա՞ն եմ կավե արձանի, Որ վախեր չունե՛ս գրողը տանի։ Թ՛ե սիրո հանդեպ, թ՛ե իմ հավատի, Դարձրել ես գերի՜ քո իսկ՝ բնազդի... Անշնչացրե՛լ ես, մեղքդ չե՞մ գալիս Ոչինչ չէ՞, որ միշտ՝ այցի չե՜ս գալիս։ Կարևորը որ՝ ես այս կյանքում, կամ, Գրողը տանի՝ մի հարյո՛ւր անգամ...
Աղբյուրը` Ան Խաչատրյանի անձնական կայք:
