Ալվինա Հայրապետյան – «Դիրքերը հսկող տղերքին մեռնեմ…»
Ո՞վ է ասել, թե միայն զենքն է ուժը որոշում։
Ո՞վ է ասել, որ անարդար ճանապարհով հայրենիք են խլում։
Ո՞վ է ասել, որ չարագործը անպատիժ է մնում…
Ու քանի անգամ կոտորել փորձեցիք
Հայի տան լույսը մարել ջանացիք։
Ու քանի հերոս, հայ ազգի հերոս, ամեն տան ճրագ, ընկան մարտերում, կատաղի կռվում։
Թուրք փառամոլը կորցրած սրբություն, ձեռքն առավ զենքը, ելավ Ջաբրաիլ, Հադրութ, Մադաղիս, ու կրակ տվեց։
Դիրքերը հսկող տղերքին մեռնեմ,
Աղոթքը սրտում, անվախ կանգնած են,
Հազար շուն թուրք գա, ետ կշպրտեն։
Աստված է ապրում նրանց սրտերում,
Մոր աչքերն ու սերն է նրանց հետևում։
Հազար Փառք մեր տղերքին, որ ընկան մարտում
Ընկան Ջաբրաիլի սուրբ լեռներում,
Հողը արյունով պահեցին կանգուն
Ու մեզ կյանք տալով՝ հավերժ մտան քուն։
Հազար փառք նրանց, ովքեր կանգնած են սահմանին
Ու լափ են տալիս թուրք շներին։
Ու հազար անգամ էլ կոտորել փորձեն,
Նոր ծիլեր կտանք, ու կշատանանք
Հայ ենք, ՄԵՆՔ հայ ենք մեր ուժն է Աստված…
