Կյանքը քեզ պարտադրում է
ուղիղ մնալ,
չշեղվել կամ
չխեղվել։
Մինչդեռ ուսերիդ դրված ինչ-որ առարկա ուզում է պոկվել
այդ անսարք ու անկարգ մեխանիզմից,
ուզում է պոկվել ու անկախություն ձեռք բերել։

Կյանքը քեզ արբեցման է հասցնում՝
տասը բաժակ թունդ երազային ալկոհոլով,
հետո ծայրահեղ ծանր վիճակով տեղափոխում է իրականություն,
և քո ավազե փոքրիկ երազանքը նորից չտարրալուծման լուծումներ է փնտրում։

Կյանքը քեզ հրում է մեջքից,
սրում է խոշոր ժանիքները վրադ,
դու՝բարդագույն ու վարդագույն վերքերով,
ձախ ոտքից կաղալով,
ցրտից պաղելով
կանգնում ես ինչպես Մարդ-Աստված։

Կյանքը քեզ պարտադրում է
ուղիղ մնալ
ու չշեղվել
ու չխեղվել
հանկարծ,
հանկարծ,
հանկարծ։