Արմեն Երիմյան – «Ոչ ոք չի կարող»

Ոչ ոք չի կարող
Դժբախտության հետ համակերպվելով`
Իր հոգին թաղող
Մարդու կենացը խմել ողջ հոգով:
Գուցե հանդուրժի,
Գուցե և ների մտքի թելերով,
Բայց իր արցունքի
Դույլը չի շրջի հոգու թևերով…
Ու գիտե՞ք ինչու.
Քանի որ գիժն էլ
Թեև գժվել է խոր տառապանքից,
Բայց դարձել հուժկու,
Եվ իր ժպիտը
Փրկել է մարդկանց ժանգոտ ծիծաղից…
Իմ բախտը անգամ այստե’ղ չբերեց.
Ոչ կարգին ատել, ոչ սիրել ստացվեց…
Էլ ինչպե՞ս լացել, կամ ո՜նց ծիծաղել,
Եթե գժվե’լն էլ ինձ շատ համարվեց։