Արմեն Երիմյան – «Ոչ ոք չի կարող»

Ոչ ոք չի կարող

Դժբախտության հետ համակերպվելով`

Իր հոգին թաղող

Մարդու կենացը խմել ողջ հոգով:

 

Գուցե հանդուրժի,

Գուցե և ների մտքի թելերով,

Բայց իր արցունքի

Դույլը չի շրջի հոգու թևերով…

 

Ու գիտե՞ք ինչու.

Քանի որ գիժն էլ

Թեև գժվել է խոր տառապանքից,

Բայց դարձել հուժկու,

Եվ իր ժպիտը

Փրկել է մարդկանց ժանգոտ ծիծաղից…

 

Իմ բախտը անգամ այստե’ղ չբերեց.

Ոչ կարգին ատել, ոչ սիրել ստացվեց…

Էլ ինչպե՞ս լացել, կամ ո՜նց ծիծաղել,

Եթե գժվե’լն էլ ինձ շատ համարվեց։